Eizō Kenmotsu

Eizō Kenmotsu

監物永三

Data i miejsce urodzenia	13 lutego 1948 prefektura Okayama
Wzrost	161 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Japonia Igrzyska olimpijskie złoto Meksyk 1968 gimnastyka (wielobój drużynowo) złoto Monachium 1972 gimnastyka (wielobój drużynowo) złoto Montreal 1976 gimnastyka (wielobój drużynowo) srebro Monachium 1972 gimnastyka (wielobój indywidualnie) srebro Montreal 1976 gimnastyka (koń z łękami) srebro Montreal 1976 gimnastyka (drążek) brąz Meksyk 1968 gimnastyka (drążek) brąz Monachium 1972 gimnastyka (koń z łękami) brąz Monachium 1972 gimnastyka (poręcze) Mistrzostwa świata złoto Lublana 1970 wielobój ind. złoto Lublana 1970 drążek złoto Lublana 1970 wielobój druż. złoto Warna 1974 poręcze złoto Warna 1974 wielobój druż. złoto Strasburg 1978 wielobój druż. złoto Strasburg 1978 poręcze srebro Lublana 1970 ćwiczenia wolne srebro Lublana 1970 koń z łękami srebro Lublana 1970 poręcze srebro Strasburg 1978 wielobój ind. srebro Fort Worth 1979 wielobój druż. brąz Warna 1974 wielobój ind. brąz Warna 1974 koń z łękami brąz Warna 1974 drążek

Eizō Kenmotsu (jap. 監物永三 Kenmotsu Eizō; ur. 13 lutego 1948 r. w prefekturze Okayama) – japoński gimnastyk. Wielokrotny medalista olimpijski i mistrzostw świata.

Wystąpił w trzech igrzyskach olimpijskich. Zadebiutował w Meksyku w 1968 roku. Zdobył tam złoty medal w zawodach drużynowych oraz brązowy w ćwiczeniach na drążku. Na kolejnych igrzyskach w Monachium do dorobku medalowego dorzucił złoto w rywalizacji drużyn, srebro w wieloboju indywidualnym oraz dwukrotnie brąz w ćwiczeniach na koniu z łękami i poręczach. Ostatni raz wystąpił w Montrealu w 1976 roku, gdzie wywalczył trzy ostatnie medale letnich igrzysk olimpijskich. Ponownie okazał się wraz ze swoimi kolegami w zawodach drużynowych, dorzucając jeszcze dwa srebrne medale w ćwiczeniach na koniu z łękami i drążku. Łącznie w swoim dorobku ma dziewięć medali olimpijskich (po trzy złote, srebrne i brązowe)^[1].

Pierwsze sukcesy na mistrzostwach świata osiągnął w 1970 roku w Lublanie, zdobywając sześć medali. Wygrał wielobój indywidualny, ćwiczenia na drążku oraz w zawodach drużynowych. Zajął również trzykrotnie drugie miejsce w ćwiczeniach wolnych, na koniu z łękami i na poręczach. Cztery lata później w Warnie zdobył złoty medal w ćwiczeniach na poręczach i w rywalizacji drużynowej. Brązowym medalem mógł pochwalić się w ćwiczeniu na koniu z łękami, drążku i w wieloboju indywidualnym. W 1978 roku w Strasburgu dopisał do swojego dorobku złoto w ćwiczeniach na poręczach i zawodach drużynowych. W wieloboju indywidualnym zdobył srebro. Na zakończenie swoich sukcesów w 1979 roku w Fort Worth zajął drugie miejsce razem w drużyną, zdobywając tym samym ostatni medal na mistrzostwach świata. Podczas swojej kariery zdobył razem piętnaście medali (siedem złotych, pięć srebrnych oraz trzy brązowe)^[2].

W 2006 został uhonorowany miejscem w Hall of Fame Gimnastyki. Pracował jako trener.

• Profil zawodnika na stronie Międzynarodowej Federacji Gimnastycznej. fig-gymnastics.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-28)]. (ang.).