Ekloga (muzyka)
Ekloga – utwór muzyczny o charakterze pastoralnym[1][2][3][4]. Kompozycje fortepianowe tego typu tworzyli m.in. Václav Jan Křtitel Tomášek, César Franck, Ferenc Liszt[4], Antonín Dvořák, Vítězslav Novák oraz Egon Wellesz[3].
Terminem ekloga określa się również udramatyzowane sielanki z akompaniamentem muzycznym wystawiane na scenie w XVI[1][3] i XVII wieku[3], głównie w Hiszpanii[1][3], gdzie powiązane były z zarzuelą[3]. Prekursorem tego typu widowisk był Juan del Encina[4]. W tym znaczeniu ekloga uznawana jest za jedną z wstępnych form opery[2][4].
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 Chodkowski 2006 ↓, s. 222.
- 1 2 Śledziński 1981 ↓, s. 264.
- 1 2 3 4 5 6 Brown i Hamilton 2001 ↓, lead.
- 1 2 3 4 Randel 2003 ↓, s. 280.
Bibliografia
- Maurice J.E. Brown, Kenneth L. Hamilton, Eclogue, [w:] Grove Music Online, Oxford University Press, 2001, DOI: 10.1093/gmo/9781561592630.article.08529 [dostęp 2025-01-06] (ang.).
- Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-13410-0.
- Don Michael Randel: The Harvard dictionary of music. Cambridge: The Belknap Press of Harvard University Press, 2003. ISBN 0-674-01163-5.
- Mała encyklopedia muzyki. Stefan Śledziński (red.). Warszawa: PWN, 1981. ISBN 83-01-00958-6.