Elżbieta Hohenzollern (1403–1449)
 księstwo legnicko-brzeskie | |
| księżna brzeska | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Małżeństwo |
Ludwik II brzeski |
| Dzieci |
Ludwik (1420–1435), Elżbieta (ur. 1426), Magdalena (zm. 1497), Jadwiga legnicka |
| Małżeństwo |
Wacław I cieszyński |
| Dzieci |
|
Elżbieta Hohenzollern (ur. 1403, zm. 31 października 1449) – książna brzeska.
Elżbieta była córką Fryderyka I (elektora Brandenburgii) i Elżbiety bawarskiej oraz żoną Ludwika II (1385-1436), księcia brzeskiego i legnickiego, z którym miał czwórkę dzieci:
- Ludwika (1420–1435)
- Elżbietę (ur. 5 stycznia 1426)
- Magdalenę (zm. 10 września 1497), żonę Mikołaja I opolskiego
- Jadwiga legnicka (1430–1471), żonę Jana I lubińskiego[1].
Po śmierci męża w 1436 rządziła w Legnicy. Powtórnie wyszła za mąż za księcia cieszyńskiego Wacława. Z powodu tego małżeństwie Fryderyk II oparł część swoich żądań do Śląska[2].