Elastyczne formy zatrudnienia
Elastyczne formy zatrudnienia (EFZ, ang. flexible forms of employment) – nietypowe formy zatrudnienia charakteryzujące się elastycznością czasu i miejsca pracy, formy stosunku pracy (preferowanie kontraktów cywilnoprawnych ponad tradycyjnymi umowami o pracę z jednym pracodawcą), formy relacji pracownika z pracodawcą, wynagrodzenia (m.in. zadaniowe) i zakresu pracy.
Cele
Stosowanie elastycznych form zatrudnienia pozwala pracodawcom m.in. lepiej dostosowywać się do zmieniającego się popytu i obniżyć koszty, a pracownikom – pogodzić obowiązki zawodowe z życiem prywatnym.
Adresaci
Elastyczne formy zatrudnienia stanowią rozwiązanie dla osób, które nie mogą pracować w pełnym wymiarze godzin lub w jednym miejscu pracy, m.in. dla matek wychowujących dzieci, osób młodych, osób niepełnosprawnych i ich opiekunów, a także specjalistów i przedstawicieli wolnych zawodów niezainteresowanych stałym zatrudnieniem.
Elastyczne formy zatrudnienia są możliwe tam, gdzie[1]:
- pracownicy są zastępowalni,
- istnieje możliwość przekazania obowiązków służbowych lub nadzoru nad projektem innej osobie,
- nie ma klienta wymagającego kontaktu z konkretnym pracownikiem,
- termin wykonania pracy nie jest priorytetem,
- nie ma obowiązku brania nadgodzin ani wzywania do pracy na żądanie (np. wieczorem, w weekend lub z urlopu),
- istnieje możliwość brania wolnych godzin lub dni z ważnego powodu,
- istnieje możliwość brania dłuższego urlopu, np. macierzyńskiego, z gwarancją powrotu do pracy na porównywalne stanowisko i z porównywalnymi zarobkami,
- przerwy w pracy (szczególnie dłuższe) nie blokują rozwoju zawodowego nie przerywają możliwości kontynuowania kariery.
Formy organizacyjne
Do najczęściej spotykanych form elastycznego zatrudnienia w Polsce i na świecie należą:
- telepraca
- praca tymczasowa
- praca w niepełnym wymiarze czasu pracy
- samozatrudnienie
- zatrudnienie na czas określony
- zatrudnienie na czas wykonania określonej pracy
- flexitime (ruchomy czas pracy)
- compressed hours (kumulowanie godzin pracy)
- job sharing (rozdzielanie godzin pracy pomiędzy dwóch pracowników, którzy wspólnie świadczą pracę jednej osoby zatrudnionej na cały etat)[2]
Promocją elastycznych form zatrudnienia zajmuje się m.in. Europejski Fundusz Społeczny w ramach Inicjatywy Wspólnotowej Equal.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Claudia Goldin: Career and family: Women's century-long journey toward equity. Princeton and Oxford: Princeton University Press, 2021. ISBN 978-0-691-20178-8.
- ↑ Adrian Grycuk: Najważniejsze tendencje na rynkach pracy w krajach rozwiniętych. [w:] „Studia BAS” [on-line]. Biuro Analiz Sejmowych, 4/2013. s. 18. [dostęp 2013-12-30].
Bibliografia
- Słownik rynku pracy. [dostęp 2009-07-10]. (pol.).
- Projekt Elastan. [dostęp 2009-07-10]. (pol.).