Elektrownia jądrowa Calder Hall
.jpg) Elektrownia ok. roku 1973 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj | |
| Status |
W trakcie demontażu |
| Liczba bloków energetycznych |
4 |
| Moce | |
| Łączna moc: | |
| - elektr. netto |
196 MW |
| - elektryczna brutto |
240 MW |
| - moc termiczna |
1072 MW |
| Kluczowe daty | |
| Rozpoczęcie budowy |
1 sierpnia 1953 |
| Włączenie do sieci |
26 sierpnia 1956 |
| Trwałe wyłączenie |
31 marca 2003 |
Położenie na mapie Anglii  | |
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii  | |
 54°25′11″N 3°29′31″W/54,419722 -3,491944 | |
.svg.png){kind=small}
Elektrownia jądrowa Calder Hall – nieczynna elektrownia jądrowa położona w sąsiedztwie zakładów przemysłu jądrowego Windscale (obecnie Sellafield) w hrabstwie Kumbria w Wielkiej Brytanii.
Budowę elektrowni rozpoczęto w 1953 r. na polecenie premiera Winstona Churchilla. Oficjalne oddanie pierwszego bloku do eksploatacji miało miejsce 17 października 1956 r. w obecności królowej Elżbiety II. W następnych latach zostały oddane do eksploatacji kolejne bloki o numerach 2, 3 i 4 o mocy elektrycznej netto 49 MW każdy. Zastosowano w nich reaktory jądrowe typu Magnox – pierwsze cztery z ogółem 11 wyprodukowanych reaktorów tego typu.
Długość życia elektrowni Calder Hall była początkowo zaplanowana na 20 lat, jednak pracowała ona ostatecznie znacznie dłużej. W 1996 r., a więc po okresie praktycznie dwukrotnie dłuższym od założonego, dokonano w niej dokładnego przeglądu stanu urządzeń i zabezpieczeń. Na podstawie uzyskanych wyników brytyjski Inspektorat Instalacji Jądrowych przedłużył eksploatację tej elektrowni o dalsze 10 lat, co w sumie dawałoby 50 lat pracy. Decyzję o wcześniejszym wyłączeniu zakładu podjęto po awarii, jaka wydarzyła się w 2001 r. w siostrzanej elektrowni Chapelcross, dysponującej identycznymi reaktorami Magnox. Elektrownia została wyłączona w dniu 31 marca 2003 r. - przepracowała więc 47 lat.
Oprócz energii elektrycznej elektrownia Calder Hall dostarczała również pary i ciepła do różnych zakładów na terenie Sellafield. Pomimo iż była elektrownią komercyjną, której głównym zadaniem było wytwarzanie elektryczności, to w drugiej połowie lat 50. jej reaktory były wykorzystywane również do produkcji plutonu do celów militarnych. W ten sposób zakład ten odegrał ważną rolę w brytyjskim programie budowy bomby atomowej.
Reaktory
| Nazwa bloku | Typ reaktora | Producent | Właściciel | Operator | Rozpoczęcie budowy | Stan krytyczny | Włącz. do sieci | Rozp. pracy komercyjnej | Trwałe wyłączenie | Moc elektr. netto (MW) | Moc elektr. brutto (MW) | Moc termiczna (MW) |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Calder Hall-1[1] | Magnox typu GCR | UK Atomic Energy Authority (UKAEA) | Nuclear Decommissioning Authority | Magnox Electric Limited | 1 sierpnia 1953 | 1 maja 1956 | 26 sierpnia 1956 | 1 października 1956 | 31 marca 2003 | 49 | 60 | 268 |
| Calder Hall-2[2] | 1 sierpnia 1953 | 1 grudnia 1956 | 1 lutego 1957 | 1 lutego 1957 | 31 marca 2003 | 49 | 60 | 268 | ||||
| Calder Hall-3[3] | 1 sierpnia 1955 | 1 stycznia 1958 | 1 marca 1958 | 1 maja 1958 | 31 marca 2003 | 49 | 60 | 268 | ||||
| Calder Hall-4[4] | 1 sierpnia 1955 | 1 grudnia 1958 | 1 kwietnia 1959 | 1 kwietnia 1959 | 31 marca 2003 | 49 | 60 | 268 |
Przypisy
- ↑ Calder Hall-1, United Kingdom. World Nuclear Association. [dostęp 2014-05-13]. (ang.).
- ↑ Calder Hall-2, United Kingdom. World Nuclear Association. [dostęp 2014-05-13]. (ang.).
- ↑ Calder Hall-3, United Kingdom. World Nuclear Association. [dostęp 2014-05-13]. (ang.).
- ↑ Calder Hall-4, United Kingdom. World Nuclear Association. [dostęp 2014-05-13]. (ang.).
Bibliografia
- Grzegorz Jezierski. Gdzie dawny entuzjazm?. „Gigawat. Energia”. 68-69 (8-9/2005). s. 76-80. ISSN 1509-2291. (pol.).
- Ryszard Szepke: 1000 słów o atomie i technice jądrowej. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06723-6. (pol.).