Elektrum

Elektrum

Naturalne elektrum na kwarcu (Telluride w Kolorado, USA)
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	stop złota, srebra (ponad 20%), z niewielką ilością miedzi oraz żelaza
Twardość w skali Mohsa	2,5
Przełam	haczykowaty
Układ krystalograficzny	regularny
Właściwości optyczne
Barwa	srebrzystobiały lub jasnożółty
Rysa	bladozłocista, połyskująca
Połysk	metaliczny

Elektrum, elektron – minerał z grupy pierwiastków rodzimych będący stopem złota i srebra (ponad 20%), z niewielką ilością miedzi oraz żelaza. Także otrzymywany sztucznie stop złota i srebra^[1].

Nazwa wywodzi się od bladożółtej barwy przypominającej bursztyn (łac. electrum, gr. ἤλεκτρον ēlektron ‘bursztyn’^[2]).

• Układ krystalograficzny regularny, rzadko sześcienny lub ośmiościenny.
• Twardość: 2,5 w skali Mohsa.
• Rysa: bladozłocista i połyskująca.
• Barwa: srebrzystobiała lub jasnożółta.
• Przełam: haczykowaty.
• Połysk: metaliczny.

Minerał bardzo rzadki. Występuje w skupieniach zbitych oraz nieforemnych.

Złoto rodzime zawiera od 2 do 20% srebra, z tego powodu jest jaśniejsze. Złoto bogate w domieszkę srebra (ok. 20%) już przez Pliniusza było zwane elektrum.

Elektrum występuje w niektórych złożach hydrotermalnych.

Miejsca występowania: Rosja – Ałtaj, Ural; Rumunia – Siedmiogród (Roșia Montană).

W Polsce śladowe ilości tego minerału stwierdzono w obrębie dolnośląskich, cechsztyńskich łupków miedzionośnych.

• pierwsze w historii ludzkości monety wykonywano z elektrum
• jest rudą złota
• interesujący dla naukowców, jubilerów i kolekcjonerów.