Elka Krajewska (artystka)

Elka (właśc. Elżbieta) Krajewska (ur. 1967 w Warszawie) – polska artystka interdyscyplinarna, także poetka i autorka eksperymentalnych filmów^[1].

Prezeska Salvage Art Institute (SAI)^[2], czyli Instytutu Sztuki Ocalałej^[3][4], który założyła w 2009 r^[1][5][6][7].

Jako artystka posługuje się zdrobniałą formą swojego imienia – Elka.

Elka Krajewska urodziła się w Warszawie, gdzie ukończyła liceum im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego. W 1989 wyemigrowała do Nowego Jorku. Tam ukończyła studia licencjackie z literatury i fotografii w City College of New York oraz studia magisterskie w Yale School of Art, gdzie studiowała fotografię u Nan Goldin i Richarda Bensona oraz rzeźbę u Ronalda Jonesa^[8].

Krajewska jest artystką multidyscyplinarną – w swoich działaniach artystycznych posługuje się malarstwem, rzeźbą, cyfrowymi instalacjami filmowymi, fotografią oraz performance. W swojej twórczości wykorzystuje również elementy swojej biografii i codziennej egzystencji^[9][10].

W 2007 stworzyła pierwszy w historii abstrakcyjny film eksperymentalny IMAX „Plany Mela”, który był wyświetlany na ekranie Omnimax (360º Imax Dome). Zawiera trzy kadry z Kwartetu Dantego, które są hołdem dla Stana Brakhage’a, który ręcznie malował taśmę filmową Imax, ale nigdy nie udało mu się jej wyświetlić^[11].

Przez wiele lat współpracowała z Ontological-Hysteric Theatre w Nowym Jorku, gdzie tworzyła rekwizyty do przedstawień Richarda Foremana, jak również przy archiwach Ilji i Emilii Kabakov^[1].

W latach 2007-2022 opiekowała się praktyką artystyczną warszawskiej KrajM, prywatnie matki artystki – Marii Krajewskiej (artystki i specjalistki rozwiązań technicznych kostiumów filmowych i teatralnych)^[8][10].

W 2009 założyła Salvage Art Institute (SAI) w Nowym Jorku^[6][2], którego jest prezeską. Instytut zajmuje się dziełami sztuki, które oficjalnie usunięto z obiegu rynku sztuki i uznanymi przez firmy ubezpieczeniowe za „całkowitą stratę”^[5][7].

Swoje prace prezentowała w Galerii Arsenał w Białymstoku, Soloway Gallery w Nowym Jorku, w Galerii lokal_30, z którym stale współpracuje^[8], a także w Carico Massimo w Livorno we Włoszech. Jej prace filmowe prezentowane są w Filmotece Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie^[12].

W latach 1989-2022 mieszkała i tworzyła w Nowym Yorku^[1]. Od 2022 mieszka i pracuje w Warszawie.