Elsie Maud Wakefield
![]() | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
mykolożka, fitopatolożka |
Elsie Maud Wakefield – (ur. 3 lipca 1886 w Birmingham, zm. 17 czerwca 1972) – angielska mykolożka i fitopatolożka.
Jej ojciec był nauczycielem nauk ścisłych. Ukończyła szkołę średnią dla dziewcząt w Swansea, a następnie uczęszczała do Somerville College w Oksfordzie, gdzie uzyskała dyplom z wyróżnieniem z botaniki. Po ukończeniu studiów otrzymała stypendium i pracowała z prof. Karlem von Tubeufem w Monachium, gdzie prowadziła badania kulturowe nad grzybami publikując tam swój pierwszy artykuł w języku niemieckim. Po powrocie w 1910 roku została asystentką Georga Massee, kierownika mykologii i roślin zarodnikowych w Kew Gardens. Po jego przejściu na emeryturę w 1915 roku przejęła stanowisko kierownika mykologii[1].
W 1920 roku spędziła sześć miesięcy pracując jako mykolog na Karaibach. Następnie pozostała w Kew Gardens aż do przejścia na emeryturę w 1951 roku, pracując nad brytyjskimi i tropikalnymi grzybami, ze szczególnym zainteresowaniem gatunkami grzybów kortycjoidalnych i tomentelloidalnych. Była specjalistką od podstawczaków, na arenie międzynarodowej zdobyła uznanie za pracę nad bezblaszkowcami Aphyllophorales. W tym czasie opublikowała również kilka prac na temat fitopatologii[1].
W 1929 roku Elsie Wakefield została wybrana na prezesa British Mycological Society, a w 1950 roku otrzymała Order Imperium Brytyjskiego. Opublikowała prawie 100 prac z zakresu mykologii i fitopatologii, oraz dwa popularne przewodniki terenowe do oznaczania ważniejszych grzybów brytyjskich. Opisała wiele nowych gatunków z Wielkiej Brytanii i zza oceanu[1]. W uznaniu jej zasług jej nazwiskiem nazwa no rodzaje grzybów Wakefieldia i Wakefieldiomyces oraz gatunki Aleurodiscus wakefieldiae, Amaurodon wakefieldiae, Brachysporium wakefieldiae, Crepidotus wakefieldiae, Hypochnicium wakefieldiae, Pneumocystis wakefieldiae, Poria wakefieldiae, Postia wakefieldiae i Thelephora wakefieldiae[2].
Przy nazwach naukowych utworzonych przez nią taksonów standardowo dodawany jest skrót jej nazwiska Wakef.[3] (zobacz: lista skrótów nazwisk botaników i mykologów).
Przypisy
- 1 2 3 G.C. Ainsworth, Brief biographies of British mycologists John Webster, D. Moore. Stourbridge, West Midlands, British Mycological Society., 1996, s. 166–167, ISBN 0-9527704-0-7, OCLC 37448227.
- ↑ Index Fungorum (wyszukiwarka taksonów) [online] [dostęp 2025-02-11] (ang.).
- ↑ Index Fungorum (wyszukiwarka autorów) [online] [dostęp 2025-02-11] (ang.).
.jpg)