Emil Filla
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
 | |
.jpg)
Emil Filla (ur. 4 kwietnia 1882 w Chropyně, zm. 6 października 1953 w Pradze) – czeski malarz, grafik, rzeźbiarz i teoretyk sztuki, przedstawiciel czeskiej awangardy artystycznej okresu międzywojennego.
W latach 1903–1906 studiował w Pradze, w 1907 udał się w wieloletnią podróż, przebywał we Francji, Niemczech i Włoszech. Malował początkowo pod wpływem ekspresjonistów stopniowo zwracając się w stronę kubizmu. I wojnę światową spędził w Holandii. Po powrocie do Pragi rozwijał własną wersję kubizmu syntetycznego i stał się jednym liderów czeskiej awangardy artystycznej. W czasie II wojny światowej był więziony w obozach koncentracyjnych Dachau i Buchenwald.
Po wojnie Emil Filla wykładał na Akademii Sztuk Pięknych w Pradze, jego twórczość stała się bardziej realistyczna.
Galeria
Czytelnik Dostojewskiego, 1907
Autoportret z papierosem, 1908
Szachiści, przed 1924
Kobieta na krześle z książką, 1930
Leżąca kobieta, 1932
Martwa natura z mandoliną i misą z owocami, 1933
Kobieta na krześle, 1936
Bibliografia
- Ian. Chilvers: Oksfordzki leksykon sztuki. Warszawa: Arkady, 2002, s. 238. ISBN 83-213-4157-8.
Linki zewnętrzne
- Emil Filla - biografia. [dostęp 2015-10-26]. (ang.).