Eremohutie

Eremohutie
Isolobodontinae
C.A. Woods, 1989[1]
Okres istnienia: miocen–holocen
Ilustracja
Żuchwa eremohutii portorykańskiej (I. portoricensis)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

jeżozwierzowce

Infrarząd

jeżozwierzokształtne

Nadrodzina

Octodontoidea

Rodzina

kolczakowate

Podrodzina

hutie

Plemię

eremohutie

Typ nomenklatoryczny

Plemię: Isolobodon J.A. Allen, 1916
Rodzaj: Isolobodon portoricensis J.A. Allen, 1916

Synonimy

Plemienia:

  • Isolobodontinae[a] C.A. Woods, 1989[1]

Rodzaju:

rodzaje i gatunki

Isolobodon J.A. Allen, 1916[4] – eremohutia[5]
2 gatunki – zobacz opis w tekście

Eremohutie[5] (Isolobodontinae) – monotypowe wymarłe plemię ssaków z podrodziny huti (Capromyinae) w obrębie rodziny kolczakowatych (Echimyidae). Najstarsza znana forma pochodziła z epoki miocenu.

Zasięg występowania

Szczątki znaleziono na Kubie (MacPhee) w 2003 roku[6]. Występowały na wyspach karaibskich: Haiti i Dominikanie oraz na Puerto Rico, Saint Thomas, Saint Croix i Mona Islands[7][8][9].

Systematyka

Podrodzinę wyodrębnił w 1989 roku amerykański teriolog Charles Arthur Woods w artykule zatytułowanym Nowy gryzoń z rodziny hutiowatych z Haiti; pochodzenie, ewolucja i wyginięcie gryzoni z Indii Zachodnich oraz ich wpływ na pochodzenie jeżozwierzokształtnych z Nowego Świata, opublikowanym w czasopiśmie „Los Angeles County Museum Natural History”[1]. Rodzaj Isolobodon zdefiniował w 1916 roku amerykański zoolog Joel Asaph Allen w artykule zatytułowanym Wymarła koszatniczka z wyspy Porto Rico na Antylach, opublikowanym w czasopiśmie „Annals of the New York Academy of Sciences”[4]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) eremohutia portorykańska (I. portoricensis).

Etymologia

  • Isolobodon: gr. ισος isos ‘równy, jednakowy’[10]; λοβος lobos ‘płat’[11]; οδους odous, οδοντος odontos ‘ząb’[12][4].
  • Aphaetreus: gr. αφαιρετος aphairetos ‘rozdzielny’, od αφαιρεω aphaireō ‘odbierać, zapobiegać’[13]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Aphætreus montanus G.S. Miller, 1922.
  • Ithydontia: ιθυς ithus ‘wyprostowany’[14]; οδους odous, οδοντος odontos ‘ząb’[12]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Ithydontia levir G.S. Miller, 1922 (= Isolobodon portoricensis J.A. Allen, 1916).

Podział systematyczny

Do plemienia należał jeden rodzaj eremohutia[5] (Isolobodon) z następującymi gatunkami[15][8][5]:

Grafika Gatunek Autor i rok opisu Nazwa zwyczajowa[5] Podgatunki[8][7] Rozmieszczenie geograficzne[8][7] Podstawowe wymiary[7][b] Status
IUCN[16]
Isolobodon portoricensis J.A. Allen, 1916 eremohutia portorykańska gatunek monotypowy na kilku wyspach Karaibskich, prawdopodobnie pochodzi z Gonâve, Tortugi i Haiti; introdukowany na Mona, Portoryko, Vieques (wyspa) i Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych (Saint Thomas i Saint Croix) DC: brak danych
DO: brak danych
MC: brak danych		  EX 
Isolobodon montanus G.S. Miller, 1922 eremohutia górska gatunek monotypowy Haiti DC: brak danych
DO: brak danych
MC: brak danych		  EX 

Kategorie IUCN:  EX  – gatunek wymarły.

Uwagi

  1. ↑ Pisownia oryginalna, takson opisany w randze podrodziny.
  2. ↑ DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała

Przypisy

  1. 1 2 3 Ch.A. Woods. A new capromyid rodent from Haiti; the origin, evolution, and extinction of West Indian rodents and their bearings on the origin of New World hystricognaths. „Los Angeles County Museum Natural History”. 33, s. 76, 1989. (ang.).
  2. ↑ Miller 1922 ↓, s. 3.
  3. ↑ Miller 1922 ↓, s. 4.
  4. 1 2 3 J.A. Allen. An extinct octodont from the island of Porto Rico, West Indies. „Annals of the New York Academy of Sciences”. 27, s. 19, 1916–1917. (ang.).
  5. 1 2 3 4 5 Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  6. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Subfamily Isolobodontinae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-20].
  7. 1 2 3 4 Appendix 1. Extinct species. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 705. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  8. 1 2 3 4 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 568. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  9. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Isolobodon. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-20].
  10. ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 130.
  11. ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 143.
  12. 1 2 Jaeger 1959 ↓, s. 171.
  13. ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 22.
  14. ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 131.
  15. ↑ C.J. Burgin, J.S. Zijlstra, M.A. Becker, H. Handika, J.M. Alston, J. Widness, S. Liphardt, D.G. Huckaby & N.S. Upham: The ASM Mammal Diversity Database. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 2.1) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2025-05-07]. (ang.).
  16. ↑ Taxonomy: Isolobodon – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2025-05-05]. (ang.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.