Ermenegildo Pellegrinetti
| Kardynał prezbiter | ||
 | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||
| Data i miejsce śmierci | ||
| Nuncjusz w Jugosławii | ||
| Okres sprawowania |
1922–1937 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
22 września 1898 | |
| Nominacja biskupia |
24 maja 1922 | |
| Sakra biskupia |
18 czerwca 1922 | |
| Kreacja kardynalska |
13 grudnia 1937 | |
| Kościół tytularny | ||
| Data konsekracji |
18 czerwca 1922 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||
| Współkonsekratorzy |
Giovanni Volpi | ||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Ermenegildo Pellegrinetti (ur. 27 marca 1876 w Camaiore, zm. 29 marca 1943 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, kardynał.
Życiorys
Kształcił się w seminarium w Lucca, a następnie w Rzymie, m.in. w Szkole Paleografii i Dyplomacji. Święcenia kapłańskie otrzymał 24 września 1898 w Lucca. Do roku 1917 pracował duszpastersko w rodzinnej archidiecezji, będąc również w czasie I wojny światowej kapelanem armii włoskiej. W latach 1919–1922 pracował w nuncjaturze w Polsce. W tym okresie otrzymał tytuły prywatnego szambelana Jego Świątobliwości, a następnie prałata.
24 maja 1922 otrzymał nominację na tytularnego arcybiskupa Adana i nuncjusza w Jugosławii. Konsekrowany w Rzymie przez kardynała Pietro Gasparri, Sekretarza Stanu Stolicy Apostolskiej.Jako legat papieski był uczestnikiem Kongresu Eucharystycznego w Zagrzebiu w 1930. W grudniu 1937 otrzymał nominację kardynalską. Brał udział w konklawe 1939. Zmarł w Rzymie i pochowany został w rodzinnym miasteczku.