Ernst Stadler

Ernst Stadler
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 sierpnia 1883
Colmar

Data śmierci

30 października 1914

Narodowość

niemiecka

Dziedzina sztuki

poezja

Ernst Stadler (ur. 11 sierpnia 1883 w Colmar w Alzacji-Lotaryngii, zm. 30 października 1914) – niemiecki poeta. Przedstawiciel ekspresjonizmu.

Życiorys

Był synem prokuratora i ukończył gimnazjum w Strasburgu. Przyjaźnił się z René Schickele (1883-1940) i Otto Flake (1880-1963), z którymi należał do kręgu artystycznego Das jüngste Elsaß. Razem z nimi wydawał w 1902 r. czasopismo Der Stürmer (nie mylić z czasopismem nazistowskim o tej samej nazwie), które w 1903 r. zmieniło nazwę na Der Merker[1][2].

Studiował w Strasburgu, Monachium i Oksfordzie. W Strasburgu studiował germanistykę, romanistykę i literaturoznawstwo. Od 1904 r. kontynuował studia w Monachium. Doktoryzował się pracą o eposie Parsifal[3]. Habilitował się pracą na temat tłumaczeń Christopha Martina Wielanda (1733-1813) prac Williama Szekspira (1564-1616).

W 1906 roku otrzymał prestiżowe Stypendium Rhodes na studia w Magdalen College w Oksfordzie, gdzie studiował do 1908 roku[4].

Od 1910 do 1914 r. uczył filologii niemieckiej jako profesor w Brukseli. W Brukseli zaprzyjaźnił się z Carlem Sternheimem niemieckim dramaturgiem i autorem opowiadań. (1878-1942)[5].

Po wybuchu I wojny światowej został powołany do Armii Niemieckiej jako oficer rezerwy i zginął podczas bitwy we Flandrii rażony granatem, w bitwie pod Zandvoorde niedaleko Ypres[6][7]. Na jego wczesną twórczość poetycką wpłynęli Stefan George i Charles Péguy, ale po 1911 roku Stadler stworzył swój indywidualny styl. Jego najważniejszy tom poezji, Der Aufbruch[8], który ukazał się w 1914 roku, jest uważany za główne dzieło wczesnego ekspresjonizmu. Wiersze Der Aufbruch są afirmacją radości życia poety. Są napisane długimi, wolnymi wersami inspirowanymi przykładem Walta Whitmana[9].

Ważniejsze publikacje[10]:

  • Dzieła (wybór)
  • Praeludien. 1905.
  • Über das Verhältnis der Handschriften D und G von Wolframs Parzival. 1906.
  • Wielands gesammelte Schriften ; Abt. 2, Übersetzungen;
  • Shakespeares theatralische ... ; T. 1/2. 1909.
  • Wielands Shakespeare. 1910.
  • Der Aufbruch: Gedichte. 1920.

Przypisy

  1. ↑ Mały słownik pisarzy niemieckich, austriackich i szwajcarskich. Jan Chodera, Mieczysław Urbanowicz (red.). Warszawa: Wiedza Powszechna, 1973. OCLC 2746707. (pol.).
  2. ↑ Das jüngste Elsaß/Stürmerkreis [Straßburg, München]. W: Handbuch literarisch-kultureller Vereine, Gruppen und Bünde 1825-1933. Wulf Wülfing, Karin Bruns, Rolf Parr (red.). Stuttgart-Weimar: Verlag J. B. Metzler, 1998, s. 207–216. ISBN 978-3-476-01336-1. (niem.).
  3. ↑ Strona internetowa biografie-niemieckie.pl/ernst-stadler.
  4. ↑ Rollmann, Hans (1982). „Die Berufung Ernst Stadlers an die Universität Toronto: Eine Dokumentation”. W: A Journal of Germanic Studies. Tom 18, Nr 2, s. 79–113.
  5. ↑ Strona internetowa biografie-niemieckie.pl/ernst-stadler.
  6. ↑ Rollmann, Hans (1985). „The New Critical Stadler edition: Addenda to work, correspondence and bibliography”. W: A Journal of Germanic Studies. Tom 21. Nr 3 str. 286–302.
  7. ↑ Strona internetowa biografie-niemieckie.pl/ernst-stadler.
  8. ↑ Ernst Stadler Der Aufbruch (ed. Heinze Rölleke, Reclam, 1967).
  9. ↑ Rollmann, Hans (1985). „Ernst Stadler and Charles Péguy: The correspondence”. Seminar: A Journal of Germanic Studies. Tom 21, Nr 3, s. 253–271.
  10. ↑ Mały słownik pisarzy niemieckich, austriackich i szwajcarskich. Jan Chodera, Mieczysław Urbanowicz (red.). Warszawa: Wiedza Powszechna, 1973. OCLC 2746707. (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.