Erwin Ratz
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Erwin Ratz (ur. 22 grudnia 1898 w Grazu, zm. 13 grudnia 1973 w Wiedniu[1][2]) – austriacki muzykolog.
Życiorys
W latach 1918–1922 studiował muzykologię u Guido Adlera na Uniwersytecie Wiedeńskim, następnie uczył się prywatnie kompozycji pod kierunkiem Arnolda Schönberga i Antona Weberna[1][2]. W latach 1918–1921 działał w Verein für musikalische Privataufführungen[1]. Od 1921 do 1922 roku pełnił funkcję sekretarza w uczelni artystycznej Bauhausu Hochschule für Gestaltung w Weimarze[1]. Od 1945 roku wykładał przedmioty teoretyczne w Konserwatorium Wiedeńskim[1][2]. W latach 1953–1967 kierował austriacką sekcją Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej[1].
Jako muzykolog zajmował się analizą muzyczną[1]. Od 1955 roku przewodniczył Internationale Gustav-Mahler-Gesellschaft, zgromadził archiwalia związane z Mahlerem i zajął się źródłowo-krytycznym opracowaniem jego spuścizny oraz wydaniem jego dzieł[1][2]. Wydał także w opracowaniu krytycznym utwory J.S. Bacha, Ludwiga van Beethovena i Franza Schuberta[1][2].
Ważniejsze prace
(na podstawie materiałów źródłowych[2])
- Erkenntnis und Erlebnis des musikalischen Kunstwerks (Wiedeń 1950)
- Einführung in die musikalische Formenlehre: Über Formprinzipien in den Inventionen und Fugen J.S. Bachs und ihre Bedeutung fur die Kompositionstechnik Beethovens (Wiedeń 1951; 3. wyd. 1973)
- Die Originalfassung des Streichquartettes op. 130 von Beethoven (Wiedeń 1952)
- Zur Chronologic der Klaviersonaten Franz Schuberts (Wiedeń 1955)
- Gustav Mahler (Berlin 1957)