Eugeniusz Chimczak
 pułkownik Służby Bezpieczeństwa | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1944-1984 |
| Jednostki | |
| Odznaczenia | |
 | |
.JPG)
Eugeniusz Chimczak (ur. 6 listopada 1921 w Steniatynie[1], zm. 6 października 2012[2][3]) – polski zbrodniarz komunistyczny i oprawca z okresu stalinizmu, oficer UB, śledczy.
Życiorys
Początkowo, od 21 grudnia 1944 (jako wywiadowca, potem porucznik), pracował w Tomaszowie Lubelskim, później awansował do stopnia majora i został przeniesiony do Warszawy. Źródła i relacje przesłuchiwanych w procesach stalinowskich wskazują, że był jednym z najokrutniejszych śledczych. Przesłuchiwał m.in. Tadeusza Płużańskiego w śledztwie związanym z grupą Witolda, a także samego „ochotnika z Auschwitz” – rotmistrza Witolda Pileckiego[4].
W 1946 odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[5]. Służbę w aparacie bezpieczeństwa PRL zakończył w stopniu pułkownika 15 czerwca 1984 roku.
W 1996 roku został skazany w procesie Adama Humera na 7,5 roku więzienia, nie odbył ani dnia kary ze względu na zły stan zdrowia.
Pochowany został na komunalnym cmentarzu Północnym w Warszawie[2].
Przypisy
- ↑ Katalog pracowników, funkcjonariuszy, żołnierzy organów bezpieczeństwa państwa [online], bip.ipn.gov.pl [dostęp 2013-05-15].
- 1 2 Wyszukiwarka cmentarna • Eugeniusz Chimczak • Wyniki wyszukiwania [online], Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie [dostęp 2013-05-15].
- ↑ [Tylko u nas] Tadeusz Płużański: Eugeniusz Chimczak. „Manikiurzysta” Pileckiego. Torturował mojego Ojca. tysol.pl, 2020-05-23. [dostęp 2024-09-08].
- ↑ Jakub Ostromęcki, W rękach komunistycznych katów, „Rzeczpospolita”, 23 maja 2008 [dostęp 2013-05-17].
- ↑ Monitor Polski • Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej • 247 Uchwała, „Monitor Polski” (29), Warszawa, 28 lutego 1947, s. 2 [dostęp 2013-05-15].
Bibliografia
- The Murder of Cavalry Captain Witold Pilecki [online], The Doomed Soldiers • Polish Underground Soldiers 1944-1963 • The Untold Story [dostęp 2013-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-08] (ang.).
- JO [Jan Ordyński], Sprawiedliwość po 40 latach [online], Rzeczpospolita • Archiwum, 9 marca 1996 [dostęp 2013-05-15]. (dostęp płatny)