Eugeniusz Pepłowski

Eugeniusz Pepłowski
Ilustracja
kapitan artylerii kapitan artylerii
Pełne imię i nazwisko

Eugeniusz Marian Pepłowski

Data i miejsce urodzenia

2 lipca 1897
Lwów

Data i miejsce śmierci

12 czerwca 1941
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

9 dywizjon artylerii konnej

Stanowiska

kwatermistrz

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Nekrolog w Nowym Kurjerze Warszawskim.
Grób Eugeniusza Pepłowskiego, jego żony i córki na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Eugeniusz Marian Pepłowski herbu Gozdawa (ur. 2 lipca 1897 we Lwowie, zm. 12 czerwca 1941 w Warszawie) – kapitan artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 2 lipca 1897 we Lwowie, w ówczesnym Królestwie Galicji i Lodomerii, w rodzinie Włodzimierza i Marii z Iżaków[1]. Po ukończeniu 10 roku życia rozpoczął naukę w Wojskowej Niższej Szkole Realnej w Fischau[1]. W 1915 we Lwowie zdał maturę[1].

1 listopada 1915 został wcielony do cesarskiej i królewskiej Armii[1]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1916 w korpusie oficerów artylerii fortecznej[2]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 1 pułku artylerii fortecznej[3]. Był kontuzjowany na froncie włoskim[1]. W 1918 został awansowany na porucznika[1].

4 listopada 1918 zgłosił się w Polskiej Komendzie Wojskowej w Krakowie[1]. Został przydzielony do załogi pociągu pancernego nr 1 „Odsiecz”[1]. Wziął udział w bitwie o Lwów[1]. Później został przeniesiony do Naczelnego Dowództwa WP na stanowisko referenta w sekcji samochodowej, a następnie do 1 pułku artylerii polowej Legionów na stanowisko oficera technicznego IV dywizjonu motorowego[1][4]. Wziął udział w wyprawie kijowskiej, a w ramach tej operacji w zagonie na Żytomierz[1][5]. W sierpniu 1920 jego oddział został włączony w skład 16 pułku artylerii polowej jako III dywizjon[6]. Wyróżnił się 16 września 1920 w walkach pod Horodcem i Kamieniem Królewskim jako dowódca II plutonu 7 baterii 16 pap[1][7].

1 czerwca 1921 był przydzielony z 16 pap do Oficerskiej Szkoły Aeronautycznej[8]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 277. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. Następnie kontynuował służbę w 16 pap w Grudziądzu[10]. W 1924 został przeniesiony do 13 dywizjonu artylerii konnej we Lwowie[11]. 1 grudnia 1924 prezydent RP nadał mu stopień kapitana z dniem 15 sierpnia 1924 i 92. lokatą w korpusie oficerów artylerii[12]. W 1925 był przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie na stanowisko referenta organizacyjnego, a następnie wrócił do 13 dak, w którym dowodził baterią i pełnił funkcję oficera zwiadowczego[1]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 9 dywizjonu artylerii konnej w Baranowiczach[13][14][15]. W styczniu 1934 był kwatermistrzem dywizjonu[1]. W lipcu 1935 został zwolniony z zajmowanego stanowiska w 9 dak i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX, a następnie przeniesiony w stan spoczynku[16].

Był współpracownikiem firmy „TE-KA-BE”[17]. Zmarł 12 czerwca 1941 w Warszawie, a dwa dni później został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A10, rząd 8, miejsce 13)[17][18].

Był żonaty z Eriką Laengner primo voto Czechowską (1904–1981), z którą miał syna Romana, ps. Roman (1924–1944), żołnierza batalionu szturmowego „Odwet II”, poległego w powstaniu warszawskim, i córkę Ewę (1931–1986)[1][18][19].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 Pepłowski Eugeniusz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.5-465 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-10-21].
  2. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1331.
  3. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1362.
  4. ↑ Wiśniewski 1929 ↓, s. 17.
  5. ↑ Wiśniewski 1929 ↓, s. 17–18.
  6. ↑ Wiśniewski 1929 ↓, s. 7.
  7. ↑ Wiśniewski 1929 ↓, s. 23.
  8. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 300.
  9. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 205.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 745, 823.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 732, 747.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924, s. 743.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 145.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 423, 465.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 188, 721.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935, s. 92.
  17. 1 2 Nekrologi. „Nowy Kurjer Warszawski”. 138, s. 2, 1941-06-13. Warszawa.
  18. 1 2 Eugeniusz Pepłowski. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie. [dostęp 2024-10-22].
  19. ↑ Roman Pepłowski. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2024-10-22].
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 kwietnia 1922, s. 321.
  21. ↑ Wiśniewski 1929 ↓, s. 30.
  22. ↑ Błaszkowski 1929 ↓, s. 80.
  23. ↑ Widoczna na fotografii odznaka jest uszkodzona. Brakuje orła, skrzyżowanych luf armatnich z gorejącą bombą i proporczyka artylerii konnej.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.