Ewa Gruszczyńska
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
20 marca 1953 |
| doktor habilitowana nauk humanistycznych | |
| Specjalność: lingwistyka stosowana, językoznawstwo porównawcze polsko-szwedzkie, translatologia, językoznawstwo polonistyczne[1] | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
17 grudnia 2001[1] – językoznawstwo |
| Habilitacja |
26 lutego 2013[1] – językoznawstwo |
| Nauczyciel akademicki | |
Ewa Danuta Gruszczyńska (ur. 20 marca 1953 w Warszawie) – polska filolożka, językoznawczyni, tłumaczka z języka szwedzkiego, dr hab. nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa. [1].
Życiorys
Absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim (1977)[1]. W latach 1993-1994 odbyła studia podyplomowe na Uniwersytecie w Uppsali (Svenska för utländska talande). W 2001 roku doktoryzowała się na Uniwersytecie w Uppsali na podstawie rozprawy Linguistic Images of Emotions in Translation from Polish into Swedish. Tytuł doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa otrzymała w 2013 roku na UW na podstawie pracy rozprawy Dawne polskie przekłady prasowe. Informacja, perswazja, manipulacja[1].
W latach 1995–2000 wykładała na Uniwersytetach w Sztokholmie i w Uppsali. W latach 2000-2003 współpracowała z Instytutem Dziennikarstwa UW. Od 2002 roku związana z Instytutem Lingwistyki Stosowanej na Wydziale Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego[1]. W latach 2016-2020 pełniła funkcję dyrektora Instytutu. W latach 2014-2020 roku kierowała Pracownią Badań Skandynawistycznych.[2].
W swoim dorobku ma liczne publikacje z zakresu językoznawstwa oraz tłumaczenia szwedzkiej literatury pięknej na język polski, m.in. Augusta Strindberga, Hjalmara Söderberga, Svena Delblanca i Nilsa Ferlina. [2].
Członkini Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, Polskiego Towarzystwa Lingwistyki Stosowanej, Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego.