Ewa Ignaczak

Ewa Ignaczak (ur. w Sopocie) – reżyser teatralny, animator kultury.

Studiowała na Wydziale Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. W 1981 założyła w Gdańsku niezależny Teatr Stajnia Pegaza, z którym zrealizowała ponad trzydzieści przedstawień. W latach 2003–2011 pełniła funkcję dyrektorki Sopockiej Sceny Off de Bicz. W latach 2009–2011 była pomysłodawczynią i wykładowcą Polskiej Akademii Teatru Niezależnego na Litwie. W latach 2012–2014 pełniła funkcję dyrektorki merytorycznej i wykładowczyni w międzynarodowym projekcie „South Baltic Academy of Independent Theatre – a Tool of Social Change”^[1]. Jest także założycielką (2013)^[2] i wiceprezeską Fundacji „Klinika Kultury” oraz założycielką (2014) Teatru Gdynia Główna, którego jest dyrektorką artystyczną^[1]. W ramach edycji projektu „Teatr Zajechał” dociera z teatrem do najmniejszych miejscowości Województwa Pomorskiego^[3].

12 marca 2016 weszła do zarządu nowopowstałej Federacji Teatrów Niepublicznych^[4].

• Koniec świata według Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego (1983)
• Bal w operze według Juliana Tuwima (1984)
• Korrida według E. Jewtuszenki (1984)
• Myjdodziur według K. Czukowskiego (1985)
• Hiob według Czesława Miłosza (1986)
• Studium muru w trzech obrazach według Rolanda Topora (1987)
• Bobok według F. Dostojewskiego (1988)
• Kicz według Karła P. Lagerkvista (1990)
• Czy odmładzanie jest możliwe według Psiego serca Michaiła Bułhakowa (1992)
• Pomiędzy według Ślubu W. Gabrowicza (1993 – do premiery nie doszło)
• Pęknięte słońce według Diaboliady M. Bułhakowa (1994)
• Tu nikt nic według W. Gombrowicza (1995)
• Oskar-zm według Blaszanego bębenka G. Grassa (1996)
• Elektra według Sofoklesa (1997)
• W poszukiwaniu siebie według Bajki o księciu Pipo P. Gripariego (1998)
• Rybołówstwo według Turbota G. Grassa (1999)
• Dance macabre (2001)
• Kochając błękitnookich według Tonio Krogera T. Manna (2001)
• Przemiana według Przemiany F. Kafki (2001)
• Oda do radości (2001)
• Trans-Atlantyk według W. Gombrowicza (2001)
• Przemienienie według Przemiany F. Kafki (2001)
• Siostry według Czechowa (2002)
• Trzy siostry według Czechowa (2002)
• Gaz (wraz z Teatrem Brama) według Szymona Wróblewskiego (2003 i 2009)
• Wieczorek anarchistyczny według Wilka stepowego H. Hesse (2003)
• Dyskretne układy dynamiczne według Marka Branda (2004)
• Wszyscy według Miasta ślepców J. Saramago (2004)
• A teraz ja! według W. Gombrowicza (2005)
• Wstyd według Utraconej czci Katarzyny Blum Heinricha Bölla (2005)
• Gertruda według Hamleta W. Szekspira (2006)
• Noel wspak według Matki Witkacego (2007)
• Oj oda, oda! według Wyzwolenia Wyspiańskiego (2008)
• Gwiazda według Helmuta Kajzara (2008)
• Umiłowania według Sybilli Pära Lagerkvista (2009)
• Była Żydówka, nie ma Żydówki według Mariana Pankowskiego (2009)
• Ja/Marilyn według Joyce Carol Oates i Michela Schneidera (2010)

• Nagroda „Instruktor Roku” przyznana przez warszawski Zarząd Główny Towarzystwa Kultury Teatralnej (1992)^[5]
• Nagroda na Łódzkich Spotkaniach Teatralnych za reżyserię Oskar-zm (1996)
• II nagroda na Łódzkich Spotkaniach Teatralnych dla spektaklu Rybołówstwo Teatru Stajnia Pegaza w Sopocie (1999)
• Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska za całokształt pracy artystycznej (2001)^[6]
• II nagroda na Łódzkich Spotkaniach Teatralnych dla przedstawienia Wszyscy wg powieści Jose Saramago Miasto Ślepców w Teatrze Stajnia Pegaza w Sopocie (2004)
• Grand Prix Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Studenckich w Częstochowie dla przedstawienia Wszyscy wg powieści Jose Saramago Miasto Ślepców w Teatrze Stajnia Pegaza w Sopocie (2004)
• „Srebrna Misa” na XXX Biesiadzie Teatralnej w Horyńcu-Zdroju za reżyserię przedstawienia Gaz (2009)^[7]
• Nagroda „Galion Gdyński za rok 2015” w dziedzinie animacji kultury (2016)
• Nagroda Specjalna Marszałka Województwa Pomorskiego w dziedzinie kultury za całokształt twórczości i stworzenie wraz z Idą Bocian Teatru Gdynia Główna (2017)^[8]
• Nagroda Prezydenta Miasta Gdyni za reżyserię spektaklu Burmistrz w Teatrze Gdynia Główna (2018)^[9]
• Nagroda Prezydenta Miasta Gdyni za adaptację i reżyserię spektaklu Próby Józefa K wg Franza Kafki w Teatrze Gdynia Główna (2020)^[10]

Źródło:^[11].

• Ewa Ignaczak, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .
• Fotografia