Ewa Sałkiewicz-Munnerlyn
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Doktor nauk prawnych | |
| Specjalność: prawo międzynarodowe publiczne, prawa człowieka | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1990 – prawo |
| Nauczycielka akademicka | |
| Uczelnia |
m.in. Uniwersytet Jagielloński, Uniwersytet Kaliski |
| Chargé d’affaires a.i. RP przy Stolicy Apostolskiej | |
| Okres spraw. |
1993–1994 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Ewa Stanisława Alicja Sałkiewicz-Munnerlyn (ur. 28 sierpnia 1950[1]) – polska prawniczka i dyplomatka, chargé d’affaires RP przy Stolicy Apostolskiej (1993–1994).
Życiorys
Ewa Sałkiewicz-Munnerlyn pochodzi z Olkusza[2]. Od 1967 do 1971 studiowała prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Tamże w 1990 uzyskała stopień doktora nauk prawnych na podstawie napisanej pod kierunkiem Gwidona Rysiaka dysertacji Tymczasowe środki zabezpieczające w procedurze przed Międzynarodowym Trybunałem Sprawiedliwości. Studiowała podyplomowo w Institut des Hautes Etudes Internationales w Genewie. Jako naukowczyni specjalizuje się w kwestiach prawa międzynarodowego publicznego i praw człowieka[3][4][5].
Pracowała w Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa w Rzymie (1981–1982), Komisji Praw Człowieka ONZ w Genewie (1982–1984) oraz jako asystentka na Uniwersytecie Genewskim (1984–1986). W latach 1986–1990 wykładała na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1991 rozpoczęła pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W latach 1993–1994 pełniła funkcję chargé d’affaires RP przy Stolicy Apostolskiej. Od 1995 do 1999 pracowała w Wydziale Konsularnym Ambasady RP w Waszyngtonie. W centrali odpowiadała między innymi za kwestie traktatowe, stosunki z Radą Europy oraz protokolarne. Była delegowana jako Rzeczniczka Praw Człowieka OBWE w Macedonii (2001–2002) oraz Bośni i Hercegowinie (2002–2005). W 2018 zakończyła odeszła z MSZ[5][6]. Później wykładała na szeregu uczelni, m.in.: Kujawsko-Pomorskiej Szkole Wyższej w Bydgoszczy, Wyższej Szkole Biznesu w Dąbrowie Górniczej, Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie, Uniwersytecie Kaliskim[3][4].
Zna języki: angielski, francuski, włoski, rosyjski, serbski i hiszpański[6]. Z włoskiego uzyskała uprawnienia tłumaczki przysięgłej[2].
Publikacje książkowe
- Ewa Sałkiewicz-Munnerlyn, Orzecznictwo Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej i Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości dotyczące tymczasowych środków zabezpieczających, Toruń: Marszałek Development & Press, 2021, ISBN 978-83-66624-09-2 [dostęp 2025-05-02].
- Ewa Sałkiewicz-Munnerlyn, Nie wszystko złoto co się świeci: kulisy dyplomacji w Watykanie, Lublin: Polihymnia, 2021, ISBN 978-83-7847-721-1 [dostęp 2025-05-02] [zarchiwizowane 2024-10-07].
- Tłumaczenia
- Alfred M. De Zayas, Ludobójstwo Ormian w latach 1915–1923 w świetle Konwecji o ludobójstwie z 1948 roku, Ewa Sałkiewicz-Munnerlyn (tłum.), Toruń: Time Marszałek Group, 2021, ISBN 978-83-66556-11-9 [dostęp 2025-05-02].
Przypisy
- ↑ Sałkiewicz-Munnerlyn, Ewa, 1950- [online], id.loc.gov [dostęp 2025-05-02] (ang.).
- 1 2 KOMUNIKAT z dnia 22 czerwca 1988 r. w sprawie wykazu tłumaczy przysięgłych, sip.lex.pl, 22 czerwca 1988 [dostęp 2025-05-02] [zarchiwizowane 2025-05-02].
- 1 2 Dr Ewa Stanisława Sałkiewicz-Munnerlyn (Sałkiewicz), [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2025-05-02].
- 1 2 Dr Ewa Sałkiewicz-Munnerlyn, [w:] portal „Ludzie Nauki”, MNiSW / OPI PIB [dostęp 2025-05-02].
- 1 2 CV [online], academia.edu [dostęp 2025-05-02] (ang.).
- 1 2 dr Ewa Sałkiewicz-Munnerlyn, puncs.pl [dostęp 2025-05-02] [zarchiwizowane 2024-12-13].