Führer der Unterseeboote

Führer der Unterseeboote (FdU) – głównodowodzący niemieckiej floty podwodnej (U-Bootwaffe) podczas I wojny światowej oraz do 19 września 1939 roku, kiedy ranga tytułu została obniżona do regionalnego dowódcy okrętów podwodnych, zaś w randze głównodowodzącego stanowisko zostało zastąpione przez Befehlshaber der U-Boote (BdU), spersonifikowanego podczas II wojny światowej przez admirała Karla Dönitza.

W miarę zdobywania przez III Rzeszę nowych terytoriów oraz rozbudowy floty podwodnej, podział FdU wyglądał następująco[1]:

FdU West
1. Flotylla U-BootówKilonia, później Brest
2. Flotylla U-BootówWilhelmshaven, Lorient, później Norwegia
3. Flotylla U-BootówKilonia, La Pallice, La Rochelle, później Norwegia
6. Flotylla U-BootówGdańsk, później Saint-Nazaire
7. Flotylla U-BootówKilonia, Saint-Nazaire, później Norwegia
9. Flotylla U-BootówBrest
10. Flotylla U-BootówLorient
12. Flotylla U-BootówBordeaux
FdU Norwegen
11. Flotylla U-BootówBergen
13. Flotylla U-BootówTrondheim
FdU Centre
W okresie wojny przez FdU Centre krótkookresowo przewinęło się około 45 okrętów, przydzielonych do tego dowództwa na krótki czas formowania trzonu
sił anty inwazyjnych. W tym czasie, główne uderzenie alianckie spodziewane było w najwęższym miejscu Kanału La Manche w okolicy Pas-de-Calais.
FdU Mittelmeer
23. Flotylla U-BootówSalamis
29. Flotylla U-BootówTulon, La Spezia, Pola, Marsylia, Salamina
FdU Morze Czarne
30. Flotylla U-BootówKonstanca, Feodosia
FdU Ost
22. Flotylla U-BootówGdynia[a]
Strefa operacyjna Daleki Wschód
Operacje na obszarze dalekowschodnim były kontrolowane bezpośrednio przez główne dowództwo w osobie Karla Dönitza

Uwagi

  1. ↑ Treningowa pierwotnie flotylla, pod koniec wojny uzyskała status operacyjny[1].

Przypisy

  1. 1 2 Showell, J. M.: The U-Boat Century, s. 188-194

Bibliografia

  • Rainer Busch, Hans-Joachim Roll: German U-Boat Commanders of World War II. Annapolis: Naval Institute Press, 1 kwietnia 1999, s. 12. ISBN 1-55750-186-6.
  • Jak Mallmann Showell: The U-Boat Century. Annapolis: Naval Institute Press, 2006. ISBN 1-59114-892-8.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.