Fabrizio Sceberras Testaferrata
| Kardynał prezbiter | |
 | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1 kwietnia 1757 |
| Data i miejsce śmierci |
3 sierpnia 1843 |
| Miejsce pochówku | |
| Biskup Senigallii | |
| Okres sprawowania |
1818–1843 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Sakra biskupia |
21 grudnia 1802 |
| Kreacja kardynalska |
8 marca 1816 |
| Kościół tytularny |
Santa Pudenziana |
| Data konsekracji |
21 grudnia 1802 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy |
Benedetto Fenaja | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Fabrizio Sceberras Testaferrata (ur. 1 kwietnia 1757 w Valletcie, zm. 3 sierpnia 1843 w Senigallii) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 1 kwietnia 1757 roku w Valletcie, jako syn Pasqualego Sceberrasa Testaferraty i Lucrezii Dorell[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure, a następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur[1]. W 1802 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. 20 września 1802 roku został tytularnym arcybiskupem Bejrutu, a 21 grudnia przyjął sakrę[2]. W latach 1803–1816 był nuncjuszem w Szwajcarii[1]. 8 marca 1816 roku został kreowany kardynałem in pectore[2]. Jego nominacja na kardynała prezbitera została ogłoszona na konsystorzu 6 kwietnia i nadano mu kościół tytularny Santa Pudenziana[2]. W 1818 roku został biskupem Senigallii[1]. Zmarł tamże 3 sierpnia 1843 roku[1].