Faustyn i Jowita

Święci
Faustyn i Jowita
męczennicy
Ilustracja
Obraz Vincenza Foppy przedstawiający NMP z dzieciątkiem oraz świętych Faustyna i Jowitę w kościele św. Faustyna w Brescii.
Data i miejsce śmierci

118 / 120 / 134
Brescia

Przyczyna śmierci

ścięcie mieczem

Czczeni przez

Kościół katolicki

Wspomnienie

15 lutego

Atrybuty

palma męczeństwa

Patroni

Brescii

Faustyn i Jowita (wł. Faustino e Giovita; zm. 118[1], 120[1][2] lub 134[2]) – święci Kościoła katolickiego, domniemani męczennicy wczesnochrześcijańscy.

Życiorys

Żyli w II wieku. Prawdopodobne jest jedynie ich istnienie i fakt męczeństwa[1][3]. Dopatrywano się w nich założycieli gminy chrześcijańskiej w Brescii[4].

Legenda

Legenda o Faustynie i Jowicie powstała dopiero w IX wieku[4].

Pochodzili z pogańskiej szlacheckiej rodziny. Sami nawrócili się i przyjęli chrześcijaństwo. Legenda przedstawia ich jako braci. Starszy Faustyn był kapłanem, Jowita diakonem. Za rządów cesarza Hadriana byli więzieni i torturowani najpierw w Mediolanie i Neapolu, ponieśli śmierć męczeńską za wiarę w Brescii przez ścięcie mieczem[5]. Pochowani zostali poza murami miasta w porta Matolfa.

Kult świętych

Tradycja wspomina o istniejącym już w III wieku oratorium na miejscu pochówku męczenników. Wzmianka o kościele pod wezwaniem św. Faustyna w Brescii pojawia się dopiero ok. 600 roku za sprawą Grzegorza I[4], a w Martyrologium Hieronimiańskim pod dniem 16 lutego widnieje wzmianka o Faustynie i Juwencji[4]. Nie należy mylić obu postaci. Święty Faustyn z Brescii (zm. 381) był biskupem i następcą św. Ursycyna (zm. 347).

Faustyn i Jowita są patronami Brescii[6]. Wspomnienie liturgiczne tych męczenników obchodzone jest 15 lutego[7].

W ikonografii święci przedstawiani są jako rycerze bądź jako kapłani w chwili męczeństwa.


Współczesna tradycja uważa Faustinus (znany również jako Faustine) za „anty-Walentynki” (chociaż w rzeczywistości chroni on osoby samotne z wyboru, a także te, które nie są w związkach, ponieważ unikają niezdrowych relacji i czekają na osoby, z którymi mogą nawiązać zdrowe relacje)![8]

Istnieje wiele powodów takiego przeciwstawienia:

1 - Fakt, że ich męczeństwo miało miejsce w odstępie jednego dnia (w II wieku naszej ery, w przypadku Brescianów między 120 a 134 rokiem, podczas gdy patron par 273);

2-To, że w różnych językach imiona świętych patronów są asonansowe (Valentin-Faustin, Valentine-Faustine, Valentino-Faustino, ... itd.);[9]

3 - łacińska etymologia imienia Faustinus, uważanego za pomyślne. Dlatego ci, którzy wciąż szukają miłości, uważają świętego Faustyna za swojego patrona i opiekuna, ufając w przyszłe spotkanie z odrobiną zdrowej cierpliwości.

Dlatego też osoby samotne świętują go 15 lutego!

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 3 Sts. Faustinus and Jovita, [w:] The Catholic Encyclopedia, 1909 (ang.).
  2. 1 2 Santi Faustino e Giovita [online], Santi e beati (wł.).
  3. ↑ St. Faustinus and Jovita [online], Catholic Online, Cytat: we can only be sure of their names and martyrdom. (ang.).
  4. 1 2 3 4 Deon.pl ↓.
  5. ↑ Skarga ↓.
  6. ↑ Faustino e Giovita, santi patroni di Brescia (wł.)
  7. ↑ Henryk Fros, Franciszek Sowa, Księga imion i świętych, t. 2, Kraków: Wydaw. WAM, 1997, ISBN 83-7097-374-4, OCLC 830087504.
  8. ↑ https://santosepulcro.co.il/en/saints/st-jovita/
  9. ↑ 15 DE FEBRERO, SAN FAUSTINO, PATRON DE LOS SOLTEROS - Dolce Love [online], 13 lutego 2012 [dostęp 2025-03-07] (hiszp.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.