Federico Marcello Lante
| Kardynał biskup | |
 | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
18 kwietnia 1695 |
| Data i miejsce śmierci |
3 marca 1773 |
| Subdziekan Kolegium Kardynalskiego | |
| Okres sprawowania |
1763–1773 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Nominacja biskupia |
1 października 1732 |
| Sakra biskupia |
19 października 1732 |
| Kreacja kardynalska |
9 września 1743 |
| Kościół tytularny | |
| Data konsekracji |
19 października 1732 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||
| Współkonsekratorzy |
Eustachio Palma | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
Federico Marcello Lante (ur. 18 kwietnia 1695 w Rzymie – zm. 3 marca 1773 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się w Rzymie w rodzinie książąt Bomarzo, spokrewnionej z rodem della Rovere. Studiował prawo na uniwersytecie La Sapienza, uzyskując tytuł doktora (1719). W 1728 przyjął święcenia kapłańskie, a cztery lata później konsekrowano go na arcybiskupa tytularnego Petry w Palestynie. Gubernator terytorium Balneario od 1737 roku. Na konsystorzu we wrześniu 1743 uzyskał nominację kardynalską z tytułem prezbitera San Pancrazio. Opat komendatoryjny Farfa (opactwo w Fara in Sabina) od 1746. Prefekt Kongregacji Dobrego Rządu od 1759. Biskup Palestriny (1759-63) i Porto e Santa Rufina (od 1763). Uczestniczył w konklawe 1769 i konsekrował wybranego wówczas papieża Klemensa XIV. Zmarł w Rzymie i został pochowany w bazylice Dwunastu Apostołów.