Feliks Hanusz
 Autoportret z 1862 | |
| Miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9 grudnia 1876 |
| Narodowość |
polska |
| Dziedzina sztuki |
malarstwo, rysunek |
Feliks Hanusz (ur. w 1811 w Kamienicy, zm. w 9 grudnia 1876 w Bochni[1]) – polski malarz, nauczyciel malarstwa i rysunku.
Pochodził z rodziny mieszczańskiej. W zakresie sztuk pięknych kształcił się w Wiedniu w drugiej połowie lat 30. Po studiach, od 1842 pracował w Tarnowie, utrzymując się z malarstwa oraz nauczania rysunku. W 1847 został zatrudniony przez Tarnowskich i przeprowadził się z Tarnowa do siedziby ich rodu w Dzikowie, gdzie wykonywał portrety rodzinne Tarnowskich, uczył ich dzieci oraz prowadził renowację zamkowej kolekcji malarskiej. Ponadto dzięki Tarnowskim odbył wtedy dwa wyjazdy studyjne do Monachium oraz Włoch celem zapoznania się z tamtejszym malarstwem. W 1850 z Dzikowa przeniósł się na Wołyń i kilka lat realizował tam zamówienia na portrety miejscowej szlachty. W 1862 osiadł na stałe w Bochni, zajmując się nauczaniem i pracując w zawodzie. Do jego uczniów należeli Józef Dziewoński (przed 1848) i Alfred Daun (po 1864)[2].
Hanusz tworzył przede wszystkim portrety, ponadto wykonywał liczne kopie obrazów innych autorów, jest też autorem płócien o tematyce religijnej dla kościołów i zakonów. Uprawiał głównie malarstwo olejne, choć znane są też jego pastele i rysunki[3][4].
Od 1842 był żonaty z Julią z d. Bendykiewicz, ich synem był prawnik i samorządowiec Antoni Hanusz, a córkami Jadwiga (poślubiła Franciszka Haburę) oraz Maria, która została żoną Adolfa Vayhingera[5][6].
Na cmentarzu w Bochni zachował się grób jego i żony[7].
Obrazy lub rysunki F. Hanusza znajdują się m.in. w kolekcjach muzeów narodowych w Krakowie, Warszawie, Kielcach i Wrocławiu oraz w Muzeum im. Stanisława Fischera w Bochni[8].
Przypisy
Bibliografia
- Ryszkiewicz A. (uzupełniła P. Chrzanowska), 1979: Hanusz Feliks. W: Bartnicka-Górska H. i in.: Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających, tom III. Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Polska Akademia Nauk, str. 28, 29.