Ferdinand Buffa
| Data i miejsce urodzenia |
22 stycznia 1926 |
|---|---|
| Data śmierci |
2012 |
| Zawód, zajęcie |
językoznawca |
| Narodowość | |
| Alma Mater |
Ferdinand Buffa (ur. 22 stycznia 1926 w Dlhej Lúce[1][2] (dziś część Bardejowa), zm. 2012[3]) – słowacki językoznawca. Zajmował się dialektologią słowacką; wniósł także wkład na polu bdaań terminologicznych[1].
Życiorys
W latach 1945–1950 studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Komeńskiego w Bratysławie (język słowacki i filozofia). W 1950 r. uzyskał „mały doktorat” (PhDr.). W 1960 r. został kandydatem nauk, w 1964 r. został powołany na stanowisko docenta[1].
Od 1950 r. był zatrudniony w Instytucie Językoznawstwa im. Ľudovíta Štúra[1].
Był lektorem języka polskiego na Uniwersytecie Komeńskiego. Autor praktycznych podręczników języka polskiego; współtwórca słowników słowacko-polskich[1].
Członek rad redakcyjnych czasopism „Slovenská reč” (od 1967) i „Slovenské odborné názvoslovie” (1953–1961)[1].
Wybrana twórczość
- Nárečie Dlhej Lúky v Bardejovskom okrese (Bratysława 1953)
- Vznik a vývin slovenskej botanickej nomenklatúry (Bratysława 1972)
- Šarišské nárečia (Bratysława 1995)
- Poľsko-slovenský frazeologický slovník (Preszów 1998)
- Z poľsko-slovenských jazykových vzťahov. Konfrontačný náčrt. Vydané z príležitosti XIII. medzinárodného zjazdu slavistov v Krakove 1998 (Preszów 1998)
- Slovník šarišských nárečí (Preszów 2004)
- Moja Dlhá Lúka (Preszów 2004)
- Odveké múdrosti šarišského ľudu (Preszów 2007)
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Jozef Mistrík i inni, Encyklopédia jazykovedy, Bratislava: Obzor, 1993, s. 93, ISBN 80-215-0250-9, OCLC 29200758 (słow.).
- ↑ Ferdinand Buffa. Gymnázium Leonarda Stöckela. [dostęp 2020-01-01]. (słow.).
- ↑ Miloslav Smatana, Za Ferdinandom Buffom, „Slovenská reč”, 5–6, 2012 (słow.).