Filip II Sabaudzki-Achajski

Filip

Filippo

Dane biograficzne
Dynastia	sabaudzka
Data urodzenia	sierpień 1340
Data i miejsce śmierci	21 grudnia 1368 Avigliana
Ojciec	Jakub Sabaudzki-Achajski
Matka	Sybilla Baux
Rodzeństwo	przyrodnie Amadeusz Ludwik
Żona	Alicja de Thoire de Villars od 19 września 1362 do 21 grudnia 1368
Konkubina	siostra Filipa Storgi
Dzieci	Humberta?

Filip II Sabaudzki-Achajski, wł. Filippo II di Savoia-Acaia (ur. w sierpniu 1340, zm. 21 grudnia 1368 w Aviglianie) – syn hrabiego Piemontu Jakuba Sabaudzkiego-Achajskiego (wł. Giacomo di Savoia-Acaia, 1301–1367) i Sybilli des Baux (fr. Sibylle des Baux), wydziedziczony przez ojca około 1366^[1][2][3].

Ojciec Filipa II, Jakub, został ogłoszony zdrajcą w 1360 przez Amadeusza VI, ponieważ dopuścił się buntu przeciw zależności wasalnej, której powinien przestrzegać w stosunku do swoich kuzynów, hrabiów Sabaudii. Dlatego, po krótkiej wojnie, Jakub został aresztowany^[3], a jego syn i dziedzic, Filip, schronił się w Alessandrii. Jakub, aby odzyskać wolność i oczyścić się ze wszystkich zarzutów oraz odzyskać swoje włości, musiał zapłacić 160 000 złotych florenów, musiał też zrezygnować z roszczeń do Ivrei i Canavese oraz zmuszony został do poślubienia młodszej o trzydzieści lat Małgorzaty de Beaujeu (fr. Marguerite de Beaujeu). Swoje dobra odzyskał po podpisaniu 2 lipca 1362 porozumienia^[3].

W 1366 Jakub został zmuszony przez Amadeusza VI Sabaudzkiego do wydziedziczenia swojego najstarszego syna Filipa i zapisania całego dziedzictwa dzieciom z małżeństwa z Małgorzatą (Amadeusz i Ludwik). Filip, zmarginalizowany i izolowany, kiedy jego ojciec zmarł w 1367 roku, próbował rewanżu przeciwko przyrodnim braciom i Amadeuszowi VI, zwerbował najemników i próbował znaleźć sojuszników w niektórych z sąsiednich księstw: Visconti w Mediolanie, markiza Monferrato^[3]; a także szukał poparcie drobnej szlachty piemonckiej.

Armia Zielonego Hrabiego łatwo jednak wygrała z oddziałami Filipa w Fossano w sierpniu 1368, gdzie Filip został aresztowany. Amadeusz postanowił wytoczyć mu proces o rebelię, po procesie i przyznaniu się do zbrodni, uzyskanym również za pomocą tortur, Filip został uwięziony w zamku Avigliana^[3] i skazany na śmierć. Wyrok został wykonany 21 grudnia 1368, poprzez utopienie w lodowatych wodach jeziora Avigliana^[3].

Według tradycji Filip II przeżył za wstawiennictwem błogosławionego Humberta Sabaudzkiego, dzięki dedykowanemu mu medalionowi, który zawsze nosił, a następnie uciekł do Fatimy w Hiszpanii i zmarł około 1418. Istnieje legenda, że duch Filipa II pojawia się okresowo na tych wodach.

Zaręczony był (na podstawie kontraktu z 4 sierpnia 1346) z Marią Genewską, córką Amadeusza III hrabiego Genewy i jego żony Matyldy Auvergne^[3]. W dniu 19 września 1362 Filip ożenił się z Alicją Thoire i Villars (fr. Alice de Thoire de Villars), córką Humberta V, pana Thoire i Villars i jego drugiej żony Beatrycze Chalon, z którą nie miał dzieci^[3]. Prawdopodobnie miał córkę, Humbertę, z siostrą Filipa Storgi.