Florian Fronczek
 podporucznik | |
| Data i miejsce urodzenia |
29 kwietnia 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 stycznia 1966 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1912–1922 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
dowódca samochodu pancernego „Korfanty” |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Późniejsza praca |
kolejarz |
| Odznaczenia | |
   | |
Florian Fronczek (ur. 29 kwietnia 1892 w Przyszowicach, zm. 5 stycznia 1966 tamże) – żołnierz armii niemieckiej i Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, uczestnik trzech powstań śląskich, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Roberta i Joanny z d. Kowol[1]. Pracował jako ślusarz-mechanik. W 1912 zmobilizowany do armii niemieckiej, zwolniony w 1918. Od 1918 w szeregach POW G.Śl. Uczestniczył we wszystkich powstaniach śląskich[1]. Podczas I i II powstania w służbie wywiadowczej w zakładach wagonowych w Gliwicach. Podczas III powstania zastępca dowódcy samodzielnego oddziału szturmowego marynarzy ppor. Roberta Oszka[1].
Szczególnie zasłużył się jako dowódca improwizowanego samochodu pancernego „Korfanty”[1]. Został odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Zwolniony ze służby w 1922[1]. Następnie pracował jako zawiadowca kolei wąskotorowej i zawiadowca parowozowni. Podczas okupacji ukrywał się w okolicach Krakowa i działał w konspiracji. Po zakończeniu wojny wrócił w rodzinne strony i pomagał uruchomić parowozownie w Gliwicach i Bytomiu. Na emeryturze od 1955[1].
Życie prywatne
Żona Anna. Mieli dwóch synów: Czesława (ur. 1930) i Kazimierza (ur. 1932)[1].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.