Florian Szulc
 | |
 major piechoty | |
| Pełne imię i nazwisko |
Florian Władysław Szulc |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
28 kwietnia 1891 |
| Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1915–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
komendant RU |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  _3r_BAR.svg.png){kind=small} _BAR.svg.png){kind=small}     | |
Florian Władysław Szulc (ur. 28 kwietnia 1891 w Stepaniu, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Syn Teodora i Florentyny z Zollów urodzony w Stepaniu, w ówczesnym powiecie rówieńskim guberni wołyńskiej[1][2]. Absolwent szkoły powszechnej w Żytomierzu. Kontynuował naukę w szkole technicznej w miejscowości Śmieła k. Kijowa oraz w szkole realnej we Lwowie. Od 1915 w armii rosyjskiej. W 1917 wstąpił do I Korpusu Polskiego, skierowany do 4 pułku strzelców polskich. W 1919 wstąpił do WP, przydzielony do 3 pułku strzelców wielkopolskich (późniejszy 57 pp). Walczył w wojnie 1920.
Po zakończeniu wojny kontynuował służbę w 57 pułku piechoty w Poznaniu[3][4]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1744. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 182. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. W kwietniu 1928 został wyznaczony w 57 pp na stanowisko dowódcy III batalionu[7][8]. W lipcu 1929 został przeniesiony do 81 pułku piechoty w Grodnie na stanowisko dowódcy II batalionu detaszowanego w Sokółce[9][10]. W grudniu 1932 został przesunięty w 81 pp na stanowisko kwatermistrza[11]. W kwietniu 1935 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto IV na stanowisko komendanta[12]. W 1938 roku kierowana przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Warszawa IV, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”[13].
W kampanii wrześniowej w Ośrodku Zapasowym 15 Dywizji Piechoty[1]. Po agresji ZSRR na Polskę wzięty do niewoli sowieckiej i przewieziony do obozu w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany w Charkowie przez funkcjonariuszy NKWD i potajemnie pogrzebany w mogile zbiorowej w Piatichatkach[1], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[14]. Figuruje na Liście Starobielskiej pod poz. 3799[1].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło – decyzją nr 439/MON[15] – mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[16][17]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[18][19][20].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 2314 – 19 lutego 1921[21][22][23]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[24]
- Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”[25][24]
- Medal Niepodległości – 25 stycznia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[26][27][2]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 „Polska Swemu Obrońcy”[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”[28]
- Odznaka za Rany i Kontuzje[29]
9 maja 1938 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości ponownie rozpatrzył wniosek mjr. Szulca, lecz Krzyża Niepodległości mu nie przyznał[2].
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 541.
- 1 2 3 Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-12-19]..
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 287, 420.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 262, 363.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 67.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928, s. 47.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 133.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 71, 184.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 190.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 33, 609.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 408.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 18 kwietnia 1935 roku, s. 41.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 21, 860.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 23 [dostęp 2024-09-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 kwietnia 1922 roku, s. 320.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 287.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-12-19]..
- 1 2 Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 21.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 19 marca 1933, s. 60.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 71.
- ↑ Na podstawie fotografii .
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.