Forsteryt
 Kryształ forsterytu | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
(Mg2SiO4) – krzemian magnezu |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
6,5 - 7,0 |
| Przełam |
muszlowy |
| Łupliwość |
niewyraźna, niezauważalna |
| Układ krystalograficzny |
rombowy |
| Gęstość |
3,22–3,27 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
zazwyczaj bezbarwna lub biała, bywa też zielona do żółtej |
| Rysa |
biała |
| Połysk |
szklisty, na powierzchniach przełamu – tłusty |
| Współczynnik załamania |
(dwójłomność): Parser nie mógł rozpoznać (SVG (MathML może zostać włączone przez wtyczkę w przeglądarce): Nieprawidłowa odpowiedź („Math extension cannot connect to Restbase.”) z serwera „http://localhost:6011/pl.wikipedia.org/v1/”:): {\displaystyle n_\beta=1{,}651,} (długość fali ~ 590nm) |
Forsteryt – minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy oliwinów. Forsteryt należy do grupy minerałów rzadkich. Forsteryt znaleziony został w meteorytach żelaznych i w próbkach pyłu kosmicznego z sondy Stardust.
Nazwa pochodzi od nazwiska angielskiego handlowca i kolekcjonera minerałów Adolariusa Jacoba Forstera (1739–1806).
Charakterystyka
Właściwości
Tworzy kryształy tabliczkowe i krótkosłupowe. Przeważnie występuje w skupieniach ziarnistych i zbitych. Jest kruchy, przezroczysty, tworzy kryształy mieszane z fajalitem.
Występowanie
Stanowi składnik skał metamorficznych: marmurów, bywa spotykany w formie „bomb oliwinowych” w lherzolitach, perydotytach, pikrytach, dunitach. Został też stwierdzony w niektórych meteorytach bogatych w nikiel.
Miejsca występowania:
- Na świecie: Rosja – Ural, Pakistan – Supat, Kohistan, USA – Arizona, Włochy – Monte Soma, okolice Wezuwiusza.
- W Polsce: stwierdzono jego występowanie wśród marmurów dolomitowych na Dolnym Śląsku, w Rędzinach w Rudawach Janowickich (Sudety).
Zastosowanie
- ma znaczenie naukowe i kolekcjonerskie.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
