Fosfon D
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
C19H32Cl3P | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
397,79 g/mol | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wygląd |
bezbarwne kryształy[1] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Identyfikacja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Numer CAS |
115-78-6 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| PubChem | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Fosfon D – organiczny związek chemiczny, fitotoksyna działająca (w zależności od dawki) jako defoliant, desykant, herbicyd lub retardant wzrostu roślin.
Fosfon D stosowany jest w formie roztworów wodnych do opryskiwania[4].
Przypisy
- 1 2 Fosfon D. The Chemical Database. Wydział Chemii Uniwersytetu w Akronie. [dostęp 2012-08-26]. (ang.).[niewiarygodne źródło?]
- 1 2 Chlorphonium chloride, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2012-08-26] (ang.).
- 1 2 Fosfon D, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-03-28] (ang.).
- ↑ Konopska Ligia. O antygiberelinowym działaniu reterdantów. „Wiadomości Botaniczne”. 10 (4), s. 253-259, 1986.
Bibliografia
- 1000 słów o chemii i broni chemicznej: praca zbiorowa. Zygfryd Witkiewicz (red.). Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07396-1.
