Franciszek Błażyca
 przodownik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
Policja Województwa Śląskiego |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
_BAR.svg.png){kind=small}  _BAR.svg.png){kind=small}     | |
Franciszek Błażyca (ur. 30 września 1887 w Suszcu, zm. 1940 w Kalininie) – przodownik Policji Województwa Śląskiego, jedna z ofiar zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Syn Jana i Karoliny z Kwoków. W latach 1919–1921 członek Polskiej Organizacji Wojskowej na Górnym Śląsku, uczestnik powstań śląskich. Od 24 czerwca 1922 roku w Policji Województwa Śląskiego, nr służbowy 1470[1], służył w powiecie świętochłowickim, we wrześniu 1939 roku w Komisariacie Lipiny.
Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku znalazł się w niewoli radzieckiej w specjalnym obozie NKWD w Ostaszkowie. Zamordowany przez NKWD wiosną 1940 roku jako jedna z ofiar zbrodni katyńskiej. Pochowany w Miednoje.
W 1948 Paulina Błażyca nie znając losów męża, wystosowała pismo z dn. 14 marca 1948 skierowane do Ambasady Polskiej w Moskwie w sprawie zwolnienia z obozu jenieckiego Franciszka Błażyca[2].
Awans pośmiertny i upamiętnienie
4 października 2007 roku Franciszek Błażyca został pośmiertnie awansowany na stopień aspiranta Policji Państwowej[3].
Odznaczenia
Przypisy
- ↑ Błażyca, Franciszek (1887-1940) - Silesian Digital Library [online], sbc.org.pl [dostęp 2018-04-17].
- ↑ Muzeum Katyńskie - Szczegóły [online], www.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2018-04-17] (pol.).
- ↑ Funkcjonariusze Policji – Uroczysty Apel Pamięci 9 listopada 2007 roku, plac marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie polskieradio.pl [dostęp 2012-04-05]
Bibliografia
- Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, tom I, Warszawa 2005, str. 51. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)].. ISBN 83-89474-06-9
Linki zewnętrzne
- Fotografia Franciszka Błażycy w zbiorach Śląskiej Biblioteki Cyfrowej sbc.org.pl [dostęp 2012-04-06]