Frankolin akacjowy
| Scleroptila gutturalis[1] | |||
| (Rüppell, 1835) | |||
![]() | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
frankolin akacjowy | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5] | |||
![]() | |||
Frankolin akacjowy[6] (Scleroptila gutturalis) − gatunek średniej wielkości afrykańskiego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Osiadły.
Systematyka
Wyróżniono kilka podgatunków S. gutturalis[7][2][6]:
- S. gutturalis gutturalis – frankolin akacjowy – Erytrea, północna Etiopia.
- S. gutturalis archeri – południowa Etiopia, południowo-wschodni Sudan, północna Uganda, północno-zachodnia Kenia.
- S. gutturalis lorti – frankolin białobrzuchy – północna Somalia.
- S. gutturalis jugularis – południowo-zachodnia Angola.
- S. gutturalis pallidior – północna Namibia.
- S. gutturalis levalliantoides – frankolin zbroczony – wschodnia Namibia i południowa Botswana do centralnej RPA.

Charakterystyka
Morfologia
Wygląd zewnętrzny: Ptak o pokroju zbliżonym do kuropatwy. Charakterystyczną cechą jest widoczna w locie duża, rdzawa plama na skrzydłach.
Rozmiary: długość ciała: ok. 32 cm
Masa ciała: samiec 370–528 g, samica 379–450 g
Występowanie
Środowisko
Tereny trawiaste, zarośla i suche lasy.
Zasięg występowania
Wschodnioafrykańska populacja zasiedla Sudan, Erytreę, Etiopię, Somalię, Kenię i Ugandę, natomiast południowoafrykańska Angolę, Namibię, Botswanę, RPA i Lesotho.
Pożywienie
Podziemne części roślin, nasiona, owoce i owady, w tym chrząszcze i prostoskrzydłe.
Rozród
Gatunek terytorialny, najprawdopodobniej monogamiczny.
Gniazdo to płytkie zagłębienie pod kępą trawy.
Okres lęgowy: zależy od regionu: luty-maj i wrzesień-październik w Południowej Afryce, czerwiec w Namibii, sierpień w Angoli oraz luty, kwiecień i sierpień w Etiopii.
Jaja: znosi 5–8 jaj.
Status, zagrożenie i ochrona
Status według kryteriów Czerwonej księgi gatunków zagrożonych IUCN: gatunek najmniejszej troski (LC – least concern). Trend liczebności populacji uznaje się za stabilny[5].
Znaczenie w kulturze człowieka
Na wielu terenach jest to gatunek łowny.
Przypisy
- 1 2 Francolinus levalliantoides, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2013-10-26] (ang.).
- 1 2 Orange River Francolin (Francolinus levaillantoides). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-23)]. (ang.).
- ↑ Francolinus levaillantoides, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2013-10-26] (ang.).
- ↑ Scleroptila levalliantoides, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2013-10-26] (ang.).
- 1 2 BirdLife International, Scleroptila gutturalis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2015-4 [dostęp 2016-05-01] (ang.).
- 1 2 Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Gallini Brehm,CL, 1831 (wersja 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-26].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-26]. (ang.).
Bibliografia
- P.J.K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 493. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania głosów. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
%252C_at_Devon_Grassland_Birding_Route%252C_South_Africa._(46412488514).jpg)
