Frankolin górski
| Scleroptila psilolaema[1] | |||
| (G.R. Gray, 1867) | |||
 Frankolin górski na XIX-wiecznym rysunku | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
frankolin górski | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Frankolin górski[4] (Scleroptila psilolaema) − gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Endemit Etiopii; osiadły.
Systematyka
Jest to gatunek monotypowy[5][6]. Dawniej za jego podgatunek uznawany był frankolin rdzawobrzuchy (Scleroptila elgonensis)[7][8][9], ale na podstawie różnic w wokalizacji i upierzeniu został on wyodrębniony jako osobny gatunek[6][10].
Morfologia
Wygląd zewnętrzny: Ptak o pokroju zbliżonym do kuropatwy. Od pokrewnych gatunków odróżnia się czarnymi paskami na końcach lotek pierwszorzędowych[5].
Rozmiary: długość ciała: 32–35 cm[5]
Masa ciała: dwa schwytane samce ważyły 510 g i 530 g, dwie samice 370 g i 510 g[5]
Występowanie
Zasięg występowania
Środowisko
Górskie tereny trawiaste i wrzosowiska, 2400–4000 m n.p.m.[3]
Rozród
O rozrodzie frankolina górskiego prawie nic nie wiadomo[5]. Gatunek najprawdopodobniej monogamiczny[8]. Jaja zaobserwowano w październiku[5].
Pożywienie
Dieta gatunku jest słabo znana, prawdopodobnie składa się z bulw i korzeni zbieranych na wilgotnych łąkach[3][5].
Status zagrożenia
Status według kryteriów Czerwonej księgi gatunków zagrożonych IUCN: gatunek bliski zagrożenia (NT – near threatened). Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy[3].
Przypisy
- ↑ Scleroptila psilolaema, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- 1 2 Francolinus psilolaemus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2013-10-26] (ang.).
- 1 2 3 4 Scleroptila psilolaema, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Gallini Billberg, 1828 (wersja 2024-09-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2025-03-12].
- 1 2 3 4 5 6 7 8 G.M. Kirwan, J. del Hoyo, P.J.K. McGowan, D.A. Christie & N. Collar: Moorland Francolin (Scleroptila psilolaema), version 2.1. [w:] Birds of the World (red. B.K. Keeney) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2022. [dostęp 2025-03-12]. (ang.).
- 1 2 F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v15.1). [dostęp 2025-03-12]. (ang.).
- ↑ Paweł Mielczarek, Włodzimierz Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 61, 1999. ISSN 0550-0842.
- 1 2 P.J.K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 494. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).
- ↑ Moorland Francolin (Francolinus psilolaemus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-23)]. (ang.).
- ↑ BirdLife International, Scleroptila elgonensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2020-08-26] (ang.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).