František Václav Habermann
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
František Václav Habermann, niem. Franz Johann Wenzel Habermann[1] (ur. 20 września 1706 w Kynžvarcie, zm. 8 kwietnia 1783 w Chebie[1][2][3]) – czeski kompozytor.
Życiorys
Ukończył szkołę jezuicką w Klatovach[1][3], następnie studiował w Pradze[1][2]. Podróżował po Francji, Włoszech i Hiszpanii[1][2][3]. W 1731 roku otrzymał posadę kapelmistrza na dworze księcia Ludwika Antoniego de Bourbon-Condé w Paryżu, następnie pełnił analogiczną funkcję na dworze książęcym we Florencji[1][2][3]. Po 1740 roku wrócił do Pragi, gdzie był kościelnym chórmistrzem[1][2][3]. Od 1773 roku pełnił funkcję kantora w Chebie[1][3].
Wraz z Bohuslavem Matějem Černohorským i Janem Dismasem Zelenką należał do prekursorów stylu wczesnoklasycznego w muzyce czeskiej[1]. Zasłynął przede wszystkim jako twórca oratoriów, pisał też muzykę religijną i utwory instrumentalne[1][2]. Był również autorem niezachowanej do czasów współczesnych opery, wystawionej z okazji koronacji Marii Teresy w Pradze w 1743 roku[1][2]. Fragmenty muzyki z mszy Habermanna wykorzystał Georg Friedrich Händel w swoich oratoriach Hercules i Jephtha, Koncercie organowym op. 7 nr 3 oraz XVII Klaviersuite[1].
Do grona jego uczniów należeli František Xaver Dušek i Josef Mysliveček[1][2].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 6. ISBN 83-224-0453-0.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1408–1409. ISBN 978-0-02-865528-4.
- 1 2 3 4 5 6 Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 255. ISBN 978-0-8108-7183-0.