Franz Joseph Emil Fischer
 | |
| Data i miejsce urodzenia |
19 marca 1877 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 grudnia 1947 |
| profesor nauk chemicznych | |
| Specjalność: chemia fizyczna | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1899 |
| Habilitacja |
1903 |
| Profesura |
1911 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Franz Joseph Emil Fischer (ur. 19 marca 1877 we Fryburgu Bryzgowijskim, zm. 1 grudnia1947 w Monachium) – niemiecki chemik, wraz z Hansem Tropschem odkrył proces pozwalający na wytwarzanie benzyny syntetycznej, nazywany syntezą Fischera-Tropscha[1].
Studiował chemię w Monachium i Fryburgu Bryzgowijskim, doktoryzował się w 1899 r. w Gießen, gdzie zajmował się chemią fizyczną, a zwłaszcza elektrochemią. Habilitację uzyskał w 1903 r. we Fryburgu Bryzgowijskim w Instytucie Chemii Fizycznej. W 1904 zatrudnił się u Emila Fischera w Instytucie Chemicznym Uniwersytetu Berlińskiego. W 1911 został profesorem zwyczajnym elektrochemii na Uniwersytecie Technicznym w Berlinie. W 1914 objął kierownictwo Instytutu Towarzystwa Cesarza Wilhelma (obecnie: Instytut Maxa Plancka) zajmującego się badaniami nad węglem. W 1943 przeszedł na emeryturę[2][3].
Przypisy
- ↑ Podręczny słownik chemiczny, Romuald Hassa (red.), Janusz Mrzigod (red.), Janusz Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 132, ISBN 83-7183-240-0.
- ↑ Berthold Peter Anft, Fischer, Franz Joseph Emil, t. 5, Neue Deutsche Biographie, 1961, s. 184 [dostęp 2025-03-17] (niem.).
- ↑ Helmut Pichler, Franz Fischer 1877–1947, „Chemische Berichte”, 100 (6), 1967, DOI: 10.1002/cber.19671000642 [dostęp 2025-03-17] (niem.).