Freddie Webster

Freddie Webster (ur. 8 czerwca 1916 w Cleveland, zm. 1 kwietnia 1947 w Chicago)^[1] – afroamerykański trębacz jazzowy.

Urodził się w religijnej rodzinie^[3]. Dorastał razem z przyszłym pianistą i kompozytorem Taddem Dameronem, który był jego rówieśnikiem^[2]. Obaj chodzili do tej samej szkoły średniej The Central High School. Grał w jej zespole. Potem założył i prowadził własna grupę, z którą występował w rodzinnym Ohio i na całym Środkowym Zachodzie. Później pracował z różnymi zespołami objazdowymi na Wschodnim i Zachodnim Wybrzeżu.

Pod koniec lat 30. zamieszkał w Nowym Jorku. Występował w orkiestrach Jimmiego Lunceforda, Caba Callowaya, Earla Hinesa, Billy’ego Eckstine’a, „Lucky’ego” Millindera, Benny’ego Cartera Dizzy’ego Gillespiego^[1]. Uczestniczył równiez w ich sesjach nagraniowych. Saksofonista Art Pepper, który koncertował z nim w big-bandzie Cartera w 1942, tak go wspominał: Freddie był miłym, ale trochę dziwnym chłopakiem. Był mały i pewnie miał z tego powodu kompleksy. Zawsze nosił przy sobie pistolet. Mówił, że to dlatego, iż jest czarny i nieduży, i musi mieć coś na uspokojenie tego, kto chciałby zaciągnąć go w ciemną uliczkę^[2]. Zakompleksienie było zapewne także jedną z przyczyn jego uzależnienia od narkotyków.

W 1945 często brał udział w słynnych jam sessions w kuźni bebopu, klubie Minton’s Playhouse^[2]. W tym samym roku zarejestrował także dwie wersje własnej kompozycji Reverse the Charges – jedną z zespołem prowadzonym przez saksofonistę Franka Socolowa^[3] i drugą – z bluesmanem Sonnym Boyem Williamsonem^[1]. Akompaniował na scenie i w studiu nagraniowym wokalistce Sarze Vaughan. Ponadto koncertował z grupą muzyków skupionych w formacji Jazz at the Philharmonic Normana Granza^[1].

Mimo młodego wieku i krótkiej kariery był znanym i cenionym trębaczem w Nowym Jorku. Do jego admiratorów należał m.in. Miles Davis. Gigant jazzu powiedział: Freddie nie grał wielu nut i żadnej nie marnował. Próbowałem uzyskać jego brzmienie. Miał wspaniały, mocny ton, taki jak Billy Butterfield, ale bez wibrata. Był moim najlepszym kolegą. Chciałem grać tak jak on. Uczyłem go akordów i wszystkiego, czego sam nauczyłem się w Juillard. Nie miał pieniędzy, żeby tam pójść. W zamian chciałem pozyskać jego brzmienie^[2].

Zmarł przedwcześnie na zawał serca w swoim pokoju w Strode Hotel w Chicago. Zawał spowodowało przedawkowanie heroiny. W swojej autobiografii Davis napisał: Sądzę, że Webster był nieświadomą ofiarą próby zabójstwa saksofonisty Sonny'ego Stitta, który wówczas był uzależniony od heroiny i od wszystkich wymuszał pieniądze, żeby zaspokoić głód narkotykowy. Prawdopodobnie któryś z większych wierzycieli, chcąc się zemścić, dał Stittowi heroinę zatrutą kwasem siarkowym lub strychniną. Natomiast Stitt nieświadomie przekazał swoją działkę Freddiemu^[4].

• Freddie Webster, allmusic.com
• Freddie Webster: „The Best Sound On Trumpet Since Trumpet Was Invented”, danmillerjazz.com

• Freddie Webster – dyskografia, Discogs