Friedrich Karl von Langenau

Friedrich Karl von Langenau
Ilustracja
Feldmarschalleutnant Feldmarschalleutnant
Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1782
Drezno

Data i miejsce śmierci

4 lipca 1840
Graz

Przebieg służby
Lata służby

1795-1840

Siły zbrojne

Armia saska
Armia Cesarstwa Austriackiego

Jednostki

49. Pułk Piechoty

Główne wojny i bitwy

Wojny napoleońskie

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Leopolda (Austria) Kawaler Orderu Marii Teresy Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Komandor Orderu Zasługi Wojskowej (1759–1830) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) I Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy) Order Ludwika (Hesja) Order Wojskowy św. Henryka (Saksonia)

Friedrich Karl Gustav August Freiherr von Langenau (ur. 7 listopada 1782 w Dreźnie, zm. 4 lipca 1840 w Grazu)[1] – austriacki marszałek polny porucznik.

Życiorys

Wcześniej służył w armii saskiej. Po poparciu przez Saksonię działań Napoleona został, w wieku 30 lat, szefem sztabu 7. Armii dowodzonej przez Jeana Reyniera i uczestniczył w Inwazji na Rosję[1]. Po przejściu wojsk saskich na stronę koalicji antyfrancuskiej po Bitwie Narodów został przydzielony do służby w Armii Cesarstwa Austriackiego. 2 czerwca 1813 został mianowany na stopień generała majora, a 27 listopada 1827 na stopień marszałka polnego porucznika[2]. W latach 1813-1815 służył w sztabie generalnego kwatermistrza Josepha Radetzky'ego. Po [[kongres wiedeński|kongresie wiedeńskim], na którym reprezentował Saksonię został oficjalnym przedstawicielem ministra Klemensa von Metternicha w Bundestagu we Frankfurcie[1]. Stanowisko to pełnił do 1828 roku. W 1831 był dywizjonierem na Węgrzech z siedzibą w Budzie. W latach 1832–1839 pełnił służbę na stanowisku generała komenderującego w Galicji z siedzibą we Lwowie[3]. Po opuszczeniu Galicji Langenau przez dziewięć mie­sięcy, do śmierci, był generałem komenderującym dla Ilirii, Średniej Austrii i Tyrolu z siedzibą w Grazu[4].

Od 1824 do śmierci był szefem Dolnoaustriackiego Pułku Piechoty Nr 49[5].

Odznaczenia

Odznaczenia von Langenaua to między innymi[6]:

Przypisy

Bibliografia