Front zewnętrzny

Front zewnętrzny – strefa, w której prowadzą działania bojowe wojska operacyjne.

Głębokość frontu zewnętrznego mierzy się zwykle głębokością ugrupowania wojsk przeciwstawnych stron prowadzących działania wojenne[1].

Opracowany na początku lat 60. XX w. plan mobilizacyjny „PM-63” dokonywał podziału Sił Zbrojnych PRL na wojska operacyjne, przeznaczone do działań na froncie zewnętrznym oraz Obrony Terytorialnej Kraju, przeznaczone do działań na froncie wewnętrznym[2].

Przypisy

Bibliografia

  • Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
  • Franciszek Puchała: Budowa potencjału bojowego Wojska Polskiego 1945–1990. Obszary szpiegowskich działań. Warszawa: Fundacja „Historia i Kultura”, 2013. ISBN 978-83-11-12800-2.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.