Górne Kominy

Górne Kominy

Plan jaskini
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Położenie	Tatry Zachodnie Dolina Miętusia
Właściciel	Skarb Państwa (Tatrzański Park Narodowy)
Długość	39 m
Deniwelacja	30 m
Wysokość otworów	1644 m n.p.m.
Wysokość otworów nad dnem doliny	300 m
Ekspozycja otworów	ku NE
Data odkrycia	1971 rok
Odkrywca	grotołazi ze Speleoklubu Warszawskiego
Kod	(nr inwentarzowy PIG) T.E-11.27
Położenie na mapie Tatr Górne Kominy
Położenie na mapie Karpat Górne Kominy
49°14′26″N 19°54′01″E/49,240628 19,900367

Górne Kominy – jaskinia w Dolinie Miętusiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się nad Wielką Świstówką, mniej więcej w połowie wysokości Twardych Spadów, w pobliżu Zielonych Kominów, na wysokości 1644 metrów n.p.m.^[1] Długość jaskini wynosi 39 metrów, a jej deniwelacja 30 metrów^[2][3].

Główną częścią jaskini jest dwuczęściowy komin. Od dołu zaczyna się ona półką zwaną Dolna Nyża. Nad nią znajduje się półka z want, która stanowi dno komina. Idzie on do góry przedzielony niewielkimi półkami. Wyżej zwęża się w szczelinę i rozdziela na dwie części przegrodzone przewężeniem^[3].

Jaskinia jest bardzo wilgotna.

Z wyjątkiem Dolnej Nyży, gdzie występują m.in. mchy, paprocie i glony, w jaskini nie ma roślin^[4].

Dolna Nyża została odkryta przez grotołazów ze Speleoklubu Warszawskiego w sierpniu 1971 roku. Nie zauważono wtedy komina za półką z want. W ramach prac inwentaryzacyjnych do komina dotarli 15 sierpnia 1979 roku A. Gruza i R. M. Kardaś.

17 sierpnia R. M. Kardaś i A. Wawrzyszczuk wykonali pomiary jaskini^[4].