GGTS 1
.jpg) Start rakiety Titan 3C z satelitą GGTS 1 | |
| Indeks COSPAR |
1966-053A |
|---|---|
| Indeks NORAD |
2207[1] |
| Państwo | |
| Zaangażowani | |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum |
33 663 km |
| Apogeum |
33 858 km |
| Okres obiegu |
1334 min |
| Nachylenie |
4,3° |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
16 czerwca 1966 14:00 UTC |
| Wymiary | |
| Masa całkowita |
47 kg |
GGTS 1 (Gravity Gradient Test Satellite) – amerykański wojskowy satelita technologiczny służący do testowania nowej metody stabilizacji satelitów na orbicie. Satelita został wyniesiony na orbitę wraz z siedmioma wojskowymi satelitami komunikacyjnymi IDCSP.
Opis i działanie
GGTS 1 został zbudowany w oparciu o konstrukcję satelitów komunikacyjnych IDCSP, w celu testowania nowej metody stabilizacji satelitów na orbicie. Energii satelicie dostarczały baterie, a nie ogniwa fotowoltaiczne zastosowane w satelitach telekomunikacyjnych.
Testy na orbicie polegały na wysunięciu z dwóch stron satelity pręta o łącznej długości 15,8 m, na którego końcach zamocowano kuliste odważniki o masie 5 kg. Odpowiednie rozmieszczenie obciążeń miało zapewnić satelicie stabilizację. Plan zakładał, że w ciągu 60 dni uda się osiągnąć poziom stabilizacji wynoszący plus-minus 8 stopni kątowych, odnośnie do osi pionowej i poziomej[2][3].
Misja
Misja rozpoczęła się 16 czerwca 1966 roku, kiedy rakieta Titan 3C wyniosła z kosmodromu Cape Canaveral Air Force Station[3] na orbitę geosynchroniczną pierwszego satelitę GGTS. Po znalezieniu się na orbicie GGTS 1 otrzymał oznaczenie COSPAR 1966-53A[4].
Satelita po wykonaniu swojej misji pozostaje na orbicie[5].
Przypisy
Bibliografia
- GGTS 1. NASA gov. [dostęp 2017-10-08]. (ang.).
- GGTS 1,2. Gunter's Space Page. [dostęp 2017-10-08]. (ang.).
- Mark Wade: GGTS. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2017-10-01]. (ang.).
- Jonathan McDowell: Master Launch Log. Jonathan's Space Home Page. [dostęp 2017-02-13]. (ang.).
- GGTS 1. N2YO. [dostęp 2017-10-01]. (ang.).