Gapikomina
| |||||||||||||
| |||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
C12H13N3 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
199,25 g/mol | ||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||
| Numer CAS |
1539-39-5 | ||||||||||||
| PubChem | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
| Podobne związki | |||||||||||||
| Podobne związki | |||||||||||||
| |||||||||||||
Gapikomina (łac. gapicominum), bikordyna – organiczny związek chemiczny z grupy amin zsyntetyzowany przez Stanisława Binieckiego[1]. W postaci cytrynianu stosowana była w lecznictwie jako preparat rozszerzający naczynia wieńcowe, niewpływający na inne parametry czynnościowe mięśnia sercowego ani na ciśnienie tętnicze krwi.
W Polsce preparat cytrynianu bikordyny był dostępny pod nazwą handlową Bicordin. Producentem były ówczesne Krakowskie Zakłady Farmaceutyczne Polfa.
Przypisy
- ↑ Joanna Drużycka, Cicha sława – sylwetka profesora Stanisława Binieckiego, [w:] Na Zdrowie [online] [dostęp 2011-08-18].
Bibliografia
- L. Samochowiec i inni, Bicordin–a new drug in the treatment of coronary heart disease, „Materia Medica Polona”, 6 (4), 1974, s. 298–300, PMID: 4453155 (ang.).
- J.H. Goch, Powysiłkowe zmiany równowagi kwasowo-zasadowej po zastosowaniu pentaerytrytolu i bikordyny, „Wiadomości Lekarskie”, 33 (3), 1980, s. 183–189, PMID: 7385865.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
