Geniczesk (1984)
cropped.jpg) „Henicześk” (29 sierpnia 2018) | |
| Klasa |
trałowiec redowy |
|---|---|
| Typ |
Korund |
| Projekt |
1258E |
| Oznaczenie NATO |
Yevgenya |
| Historia | |
| Stocznia |
Stocznia Środkowonewska w Leningradzie |
| Wodowanie |
23 marca 1984 |
.svg.png){kind=small} Marynarka Wojenna ZSRR
| |
| Nazwa |
RT-214 |
| Wejście do służby |
10 lipca 1985 |
| Wycofanie ze służby |
1991 |
 Marynarka Wojenna Ukrainy
| |
| Nazwa |
Henicześk |
| Wejście do służby |
marzec 1996 |
| Zatopiony |
luty-sierpień 2022 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
96,7 t |
| Długość |
26,13 m |
| Zanurzenie |
1,38 m |
| Napęd | |
| 2 silniki wysokoprężne o mocy po 300 KM, 1 silnik wysokoprężny K-757 o mocy 80 KM, 2 śruby | |
| Prędkość |
12 w |
| Uzbrojenie | |
| 2 działka plot. kl. 25 mm 2M-3M (1×II) 2 wyrzutnie rakiet MTPU-4 12 b.g. różne rodzaje trałów | |
Henicześk (ukr. Генічеськ) – trałowiec redowy projektu 1258E Marynarki Wojennej Ukrainy, były radziecki RT-214. Spotykana jest też transkrypcja nazwy: „Geniczesk”.
Historia
Okręt był jedną z ostatnich zbudowanych jednostek z długiej serii 92 radzieckich trałowców redowych projektu 1258 (typu Korund)[1]. Należał do 40 jednostek eksportowej odmiany tego projektu 1258E, której trzy ostatnie okręty zostały przejęte przez marynarkę ZSRR[2]. Został zbudowany w Stoczni Środkowonewskiej (ros. Sriednie-Niewskij Sudostroitielnyj Zawod) w Leningradzie, pod numerem budowy 153[3]. Został zwodowany 23 marca 1984 roku. 10 lipca 1985 roku wcielono go w skład Floty Czarnomorskiej jako RT-214[4]. Po rozpadzie ZSRR, w ramach podziału Floty Czarnomorskiej trałowiec przejęła Ukraina. Do Marynarki Wojennej Ukrainy jednostkę wcielono w marcu 1996 roku i przemianowano na „Henicześk”. Nazwa okrętu pochodziła od miasta Geniczeska w obwodzie chersońskim. Jednostce nadano numer burtowy U360[4].
.jpg)
.jpg)
_%D0%93%D0%B5%D0%BD%D1%96%D1%87%D0%B5%D1%81%D1%8C%D0%BA.png)
Konstrukcja
Wyporność okrętu wynosiła 96,7 tony, długość 29,13 metra, a zanurzenie 1,38 metra[4]. Napęd główny stanowiły dwa silniki wysokoprężne 3D13 o mocy 300 KM każdy[4]. Napędzały one dwie śruby o stałym skoku w dyszach[5]. Napęd pomocniczy stanowił jeden silnik wysokoprężny K-757 o mocy 80 KM[4]. Energię elektryczną zapewniały dwa generatory wysokoprężne o mocy 50 kW każdy[4]. „Henicześk” rozwijał prędkość 12 węzłów[4]. Na uzbrojenie składały się[4]: 2 działka plot. kalibru 25 mm 2M-3M (jedno podwójne stanowisko); 2 wyrzutnie rakiet przeciwlotniczych bliskiego zasięgu MTPU-4; 12 bomb głębinowych. Wyposażony był w różne rodzaje trałów.
Służba
23 marca 2009 roku trałowiec świętował 25-lecie wodowania[6]. Do 2013 roku okręt stacjonował w Odessie, a następnie został przeniesiony do 5. Brygady Okrętów Nawodnych na jeziorze Donuzław[4]. W lutym 2014 roku, Rosjanie rozpoczęli aneksję Krymu. „Henicześk” został zablokowany[a] na jeziorze Donuzław, lecz próbował się przedrzeć przez rosyjską blokadę[7]. Żadna z prób nie została zwieńczana sukcesem. Nad ranem 24 marca rosyjska grupa abordażowa zdobyła trałowiec[7]. Okręt zwrócono Ukrainie 20 maja 2014 roku[4]. Po 2014 roku „Henicześk” był jedynym ukraińskim okrętem przeciwminowym[b]. W 2020 roku jednostka uczestniczyła w ćwiczeniach "Wspólne Wysiłki 2020" razem z kutrem desantowym „Swatowe” i transportowcem „Horliwka”[8]. 1 kwietnia 2021 roku trałowiec przybył na teren stoczni „Mykołajiwśkyj sudnobudiwnyj zawod” na pierwszy od wielu lat remont dokowy (razem z trałowcem przybył patrolowiec „Priłuki”)[9]. 10 kwietnia 2021 roku okręty wprowadzono do doku[10]. Następnie 30 lipca 2021 roku, po wykonaniu prac remontowych okręty zwodowano[11]. Podczas remontu odnowiono: poszycie; pokład; kadłub i nadbudówki. Napęd, ster i zbiorniki zostały odrestaurowane[12]. Podczas inwazji Rosji na Ukrainę okręt został zatopiny przez lotnictwo rosyjskie między lutym a sierpniem 2022 roku[13].
Uwagi
- ↑ Razem z nim zablokowano okręty desantowe „Kostiantyn Olszanśkyj” i „Kirowohrad”, korwetę „Winnica”, trałowce „Czernichiw” i „Czerkasy” oraz kuter „Fieodosija”.
- ↑ Zdobyte trałowce „Czernichiw” i „Czerkasy” nie zostały zwrócone.
Przypisy
- ↑ Apalkow 2007 ↓, s. 125-131.
- ↑ Apalkow 2007 ↓, s. 126.
- ↑ Apalkow 2007 ↓, s. 130.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Рейдовий тральщик «Генічеськ» [online], Мілітарний. Чесні новини про армію, війну та оборону. [dostęp 2025-03-23] (ukr.).
- ↑ Apalkow 2007 ↓, s. 125.
- ↑ n, В Одесі святкують 25 років рейдового тральщика "Генічеськ" [online], Мілітарний. Чесні новини про армію, війну та оборону., 23 marca 2009 [dostęp 2025-03-23] (ukr.).
- 1 2 Krostow 2014 ↓, s. 10.
- ↑ «Об’єднані зусилля 2020»: ВМС приступили до виконання завдань у морі [online], Мілітарний. Чесні новини про армію, війну та оборону. [dostęp 2025-03-23] (ukr.).
- ↑ Рейдовий тральщик «Генічеськ» вперше за багато років пройде доковий ремонт [online], Мілітарний. Чесні новини про армію, війну та оборону. [dostęp 2025-03-23] (ukr.).
- ↑ “Прилуки” та “Генічеськ” поставлені у плавдок МСЗ [online], Мілітарний. Чесні новини про армію, війну та оборону. [dostęp 2025-03-23] (ukr.).
- ↑ У Миколаєві спустили на воду катер «Прилуки» та тральщик «Генічеськ» [online], Мілітарний. Чесні новини про армію, війну та оборону. [dostęp 2025-03-23] (ukr.).
- ↑ Рейдовий тральщик «Генічеськ» пройшов ремонт [online], Мілітарний. Чесні новини про армію, війну та оборону. [dostęp 2025-03-23] (ukr.).
- ↑ Стало відомо, які кораблі втратили ВМСУ під час боїв проти рашистів у Чорному морі | Defense Express [online], defence-ua.com [dostęp 2025-03-23] (ukr.).