George Andrew Reisner
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Harvarda |
George Andrew Reisner (ur. 5 listopada 1867 w Indianapolis, zm. 6 czerwca 1942 w Gizie)[1][2] – amerykański archeolog, jeden z najwybitniejszych archeologów pierwszej połowy XX wieku, współtwórca nowoczesnej egiptologii[1].
Kariera naukowa
Jego ojciec wywodził się z rodziny niemieckich imigrantów. Po studiach George Andrew pogłębiał swoją wiedzę na uniwersytecie w Getyndze i Muzeum Egipskim w Berlinie. Po powrocie do USA w 1896 r. związał się na stałe z Uniwersytetem Harvarda i Muzeum Sztuk Pięknych Bostonie. Kierował wyprawami archeologicznymi, organizowanymi przez te placówki, do Nubii, Palestyny i Gizy w Egipcie. Jego pierwsza wyprawa była początkowo finansowana przez Phoebe Hearst, wdowę po senatorze George'u Hearst i matkę potentata prasowego Williama R. Hearsta, i była skierowana do Gizy, której poznawanie tajemnic stało się pracą i pasją jego życia. Był profesorem egiptologii na Uniwersytecie Harvarda, dyrektorem Nubijskiej Służby Archeologicznej przy Gubernatorze Egiptu (1907–1909) i kustoszem Działu Egipskiego w Muzeum Sztuk Pięknych w Bostonie (1910–1942).
Osiągnięcia
Wielkie zasługi położył w poznawaniu tajemnic starożytnej Nubii oraz podczas eksploracji Gizy, gdzie zdobył sławę jako kierownik wyprawy archeologicznej, prowadzącej rozległe prace w kompleksie piramid w latach 1905–1925.
Do najsłynniejszych jego osiągnięć naukowych należy:
- opublikowanie kopii Papirusu Medycznego Hearst (od nazwiska pierwszej właścicielki; obecnie w zbiorach Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley),
- odkrycie grobu Hetepheres I, żony Snofru i matki Chufu (Cheopsa), władców starożytnego Egiptu z IV dynastii,
- znalezienie w zespole grobowym Menkaure (Mykerinosa) słynnych czterech triad, obecnie eksponowanych w bostońskim Muzeum Sztuk Pięknych oraz Muzeum Egipskim w Kairze,
- odnalezienie, również w kompleksie grobowym Menkaure, warsztatu rzeźbiarskiego z rzeźbami zarówno w stadium szkiców, jak i prawie całkowicie ukończonymi, co pozwoliło odtworzyć etapy ich tworzenia oraz stosowane środki.
Ostatnie lata
Ostatnie lata spędził w obozie Misji Harvardzkiej w Gizie, gdzie kontynuował pracę pomimo postępującej ślepoty, dyktując sekretarce swoje sztandarowe dzieło o nekropoli w Gizie i zgłębiając historię starożytnego Egiptu i Nubii oraz trwających 3000 lat kontaktów nubijsko – egipskich.
Zmarł w obozie Misji i pochowany został na Cmentarzu Amerykańskim w Kairze.
Przypisy
Bibliografia
- Nicolas Grimal, Dzieje starożytnego Egiptu, Adam Łukaszewicz (tłum.), Warszawa: PIW, 2004, s. 103, 130, ISBN 83-06-02917-8, OCLC 749417518.
- Bogusław Kwiatkowski, Poczet faraonów, Warszawa: Iskry, 2002, s. 114, 146, ISBN 83-207-1677-2, OCLC 830308044.