Giovanni Antonio Benvenuti
| Kardynał prezbiter | |
 | |
| Data i miejsce urodzenia |
16 maja 1765 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 listopada 1838 |
| Miejsce pochówku | ?↗ |
| Biskup Osimo | |
| Okres sprawowania |
1828–1838 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
20 września 1788 |
| Sakra biskupia |
25 stycznia 1829 |
| Kreacja kardynalska |
2 października 1826 |
| Kościół tytularny |
Santi Quirico e Giulitta |
| Data konsekracji |
25 stycznia 1829 |
|---|---|
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Giovanni Giacomo Sinibaldi |
Giovanni Antonio Benvenuti (ur. 16 maja 1765 w Belvedere Ostrense, zm. 14 listopada 1838 w Osimo) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 16 maja 1765 roku w Belvedere Ostrense, jako syn Giuseppego Benvenutiego i Maddaleny Tosi[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. 20 września 1788 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. Po zakończeniu francuskiej okupacji Rzymu został relatorem Świętej Konsulty i protonotariuszem apostolskim[1]. 2 października 1826 roku został kreowany kardynałem in pectore. Jego nominacja na kardynała prezbitera została ogłoszona na konsystorzu 15 grudnia 1828 roku i nadano mu kościół tytularny Santi Quirico e Giulitta[2]. Tego samego dnia został biskupem Osimo, a 25 stycznia 1829 roku przyjął sakrę[2]. W 1831 roku został legatem a latere w Romanii, by stłumić tam rebelię[1]. Został jednak aresztowany i przetrzymywany jako zakładnik przez gubernatora Ankony[1]. Negocjował także kapitulację, a kiedy konflikt się zakończył, postanowił nigdy więcej nie angażować się politycznie[1]. Zmarł 14 listopada 1838 roku w Osimo[1].