Gleby deluwialne

Gleby deluwialne – gleby powstające w obniżeniach terenu oraz u podnóży stoków w krajobrazie pofalowanym, z materiału nanoszonego przez spływy powierzchniowe (deluwia). Mają miąższość powyżej 30 cm, często wykazują wyraźne warstwowanie oraz zróżnicowaną strukturę i odczyn – od lekko kwaśnego po zasadowy. Wyróżnia się gleby deluwialne:

  • inicjalne, mające poziom próchniczny do 5 cm,
  • właściwe z poziomem próchniczym 5–20 cm,
  • próchniczne z poziomem próchniczym A i miąższością powyżej 20 cm,
  • brunatne, które mają poziom próchniczy A i leżący pod nim poziom cambic.

Gleby deluwialne zalicza się do gleb eutroficznych i hipertroficznych – są to najżyźniejsze siedliska lasów wilgotnych i wyżynnych, potencjalnie porośnięte przez łęgi wiązowo-jesionowe (Ficario-Ulmetum) i grądy niskie (Tilio- lub Galio-Carpinetum)[1].

Przypisy

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.