Gloria Cavalera

Urodziła się 11 października 1953 w Huron w Dakocie Południowej^[1]. Legitymuje się rosyjskimi korzeniami^[2][3][1]. Potomkowie jej babki ze strony matki byli duchownymi w rosyjskim kościele prawosławnym^[4]. Jej babka Sofia podczas wojny domowej w Rosji w 1918 była pielęgniarką u Białych, a jej mąż poległ służąc po tej samej stronie konfliktu^[4]. Uciekając na statku poślubiła Jakowa mając na celu zachowanie własnego bezpieczeństwa po przypłynięciu do Turcji^[4]. Przebywając w jugosłowiańskim Darkovacu urodziła Eufrozynę (matkę Glorii)^[4]. Eufrozyna u kresu II wojny światowej związała się z Frederickiem Kalteneggerem (1902-1964^[5]), który następnie był tłumaczem podczas procesów norymberskich^[4][6]. Później oboje wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych, gdzie wkrótce potem rozstali się^[4]. Eufrozyna samodzielnie osiadła w stanie Kansas oraz sprowadziła do USA swoją matkę i innych członków rodziny^[4]. Wyszła za mąż i miała czworo dzieci, w tym Glorię^[4]. Jej ciotka Natasza w latach 50. została skazana w ZSRR na karę 10 lat robót na Syberii^[3].

W młodości była hipiską^[7]. Za sprawą swojego brata Paula przeniosła się do Phoenix^[8][7]. Po nabyciu i przejęciu przez niego w sierpniu 1983 baru Bootlegger oraz restauracji w Phoenix stworzono tam miejsce do organizowania koncertów muzyki metalowej^[8][9]. Wystąpiła tam m.in. grupa Flotsam and Jetsam z Jasonem Newstedem^[10], po czym nastąpił kontakt ze strony wytwórni Metal Blade Records na dalsze koncerty^[11]. W 1986 Gloria poznała 16-letniego wówczas Jasona Raineya, współzałożyciela metalowej grupy Sacred Reich^[12]. Odtąd była menedżerką tego zespołu^[13][12][14]. Przez kolejne 26 lat była związana zawodowo z wytwórnią Roadrunner Records^[12]. Została też menedżerką grup Atrophy i Forced Entry^[12]. W swoim zajęciu odróżniała się od klasycznego stylu pracy menedżera, jako że podróżowała na trasach koncertowych z zespołami, którymi się zajmowała^[12]. W tej działalności zajmowała się też księgowaniem i sprzedażą pamiątek^[12]. W 1989 odrzuciła propozycję ze swojej wytwórni pokierowania przynależnymi zespołami, nieposiadającymi menedżera^[15]. W tym samym roku otrzymała też indywidualną ofertę od Montego Connera z RR, ażeby została menedżerką nowej formacji zakontraktowanej w przedsiębiorstwie, a mianowicie pochodzącej z Brazylii grupy Sepultura, lecz nie przyjęła także tego pomysłu^[12]. Wkrótce potem przy okazji koncertu Sacred Reich i King Diamond w Halloween 30 października 1989 w nowojorskim Ritz osobiście poznała Sepulturę na żywo^[12]. Wtedy zgodziła się zostać ich menedżerką^[12]. Kilka tygodni później zaopiekowała się zespołem podczas występu w Phoenix^[16][17]. Na początku 1990 podpisano umowę w tym zakresie^[12]. Funkcję menedżerki pełniła w kolejnych latach^[13]. Organizowała m.in. słynną trasę koncertową pod nazwą „SOS Tour”, podczas której na przełomie 1990/1991 Sepultura występowała z zespołami Obituary i Sadus^[18][19][13].

Do początku lat 90. nosiła nazwisko Bujnowski^{[20][21][12][1]}. Z czasem zrezygnowała z pracy dla Sacred Reich i poświęciła się menedżmentowi Sepultury, a w życiu prywatnym związała się z jej frontmanem, gitarzystą i wokalistą Maxem Cavalerą^[22]. W 1993 wzięła z nim ślub^[1]. W 1993 miała możliwość zostać też menedżerką nowej wówczas formacji Deftones, ale obowiązki prywatne (m.in. narodziny dziecka) uniemożliwiły realizację tego zamysłu^[23]. W 1993 pomysłodawczynią nakręcenia w Jerozolimie teledysku Sepultury do utworu Territory^[24].

W 1996 drugim obok Sepultury zespołem, dla którego pracowała jako menedżerka, był Trunk Federation z Phoenix^[25]. 17 sierpnia 1996 Max i Gloria Cavalera przybyli z Sepulturą do Wielkiej Brytanii, po czym z Londynu udali się na „Donington Festival”, gdzie tego dnia grupa miała wystąpić w ramach promocji albumu Roots^[26]. Tego dnia dowiedzieli się o śmierci syna Glorii, Dany Wellsa, po czym użyczonym przez Sharon Osbourne prywatnym samolotem (należącym do jej męża Ozzy’ego), niezwłocznie polecieli do Stanów Zjednoczonych^[27][28]. Wobec nagłego wyjazdu Maxa do USA grupa zagrała wspomniany koncert we trzech tj. Igor Cavalera (perkusista, brat Maxa), Andreas Kisser (gitarzysta) i Paulo Jr. (basista)^[29]. W późniejszym czasie Gloria Cavalera miała zdecydować o swoim odejściu z funkcji menedżerki grupy z dniem 16 grudnia 1996 tj. wraz z upływem kontraktu^[30]. W kolejnych miesiącach drugiej połowy tego roku atmosfera na łonie Sepultury podczas trasy była niedobra, jako że członkowie zespołu poza Maxem ignorowali Glorię^[31]. Zaznaczali, że już podczas nagrywania Roots dochodziło do kłótni, które wynikały z niezadowolenia niektórych członków działaniami menedżerki^[32]. Andreas Kisser był niezadowolony z faktu dominującej pozycji Maxa Cavalery i np. delegowania jego osoby do kontaktu z mediami^[33][32]. Nie odpowiadała im także alienacja Maxa w samym zespole^[34]. Według nich dobra atmosfera między nimi czterema była okazywana tylko podczas prób i koncertów^[35]. Nadal zarzucali jej faworyzowanie swojego męża oraz nierówne traktowanie^[36] (Igor Cavalera przytoczył historię, gdy Gloria wpierw zamierzała go tymczasowo zastąpić innym perkusistą na trasie, gdy spodziewał się narodzin dziecka na początku 1997, natomiast w swojej sytuacji rodzinnej po śmierci Wellsa nie zgadzała się na udział Maxa w tournee jesienią 1996)^[37]. 16 grudnia 1996 grupa zagrała ostatni koncert na trasie w Brixton Academy w Londynie^[31]. Wraz z zakończeniem tournee tego dnia wygasał także kontrakt menedżerski Glorii Cavalery i był to jej ostatni dzień w tej roli przy grupie^[36][38][39]. Po tymże koncercie Igor Cavalera, Andreas Kisser i Paulo Jr. przekazali jej pismo, w którym oświadczyli, że „nie chcą z nią dłużej pracować” i nie zamierzają przedłużać z nią kontraktu menedżerskiego^[31][40]. Wszyscy trzej postawili Maxowi ultimatum, zgodnie z którym miał wybrać żonę albo zespół, po czym on zdecydował się odejść z Sepultury^[41]. W następstwie tego Max Cavalera wydał oficjalne oświadczenie, w którym w emocjonalny sposób odniósł się do sytuacji, mówiąc, że to nie on odszedł z Sepultury, lecz wraz z żoną zostali usunięci przez pozostałych członków^[42]. W ostatnim okresie kryzysowego istnienia Sepultury i bezpośrednio po rozłamie pojawiały się pomysły, ażeby rozdzielić funkcje menedżerskie, pozostawiając Glorię wyłącznie przy Maxie, a reszcie członków umożliwić inny menedżment, lecz ostatecznie nie zostało to zrealizowane^[43].

Po latach Max Cavalera ujawnił, że bezpośrednią przyczyną jego odejścia z Sepultury było zachowanie żony Andreasa Kissera tuż po śmierci Dany Wellsa, która w 1996 przy pomocy innej kobiety próbowała przyspieszyć przygotowania do jego pogrzebu jeszcze przed ich przyjazdem na miejsce, tak aby Max Cavalera mógł jak najszybciej kontynuować trasę koncertową w Europie^[44][45]. We wspomnieniach Maxa i Glorii przywoływali oni fakt, że już dzień po pogrzebie Wellsa pozostali członkowie Sepultury nalegali na realizację zbliżającej się trasy koncertowej, co było nie do wykonania przez okrytych żałobą rodziców^[46]. Inna geneza została przedstawiona z punktu widzenia pozostałych członków, według których związek lidera grupy z menedżerką stanowił swoisty „konflikt interesów i początek dramatu”^[47]. Po latach Andreas Kisser przyznał, że grupa do 1996 była „chaosem poza sceną”, a Max Cavalera w gruncie rzeczy nigdy nie stanowił członka zespołu, podczas trasy posiadał własny bus, w którym znikał po zakończeniu koncertu i nie kontaktował się resztą muzyków; według Kissera, dotychczasowa menedżerka grupy, Gloria, nie podołała wymaganiom w zakresie organizacyjnym, które urosły po sukcesie albumu Roots, skupiała się wyłącznie na wyeksponowaniu osoby swojego męża, co łącznie stało się powodem do zwolnienia jej^[48].

W późniejszych latach od 1997 Gloria Cavalera obejmowała funkcję menedżerki kolejnych grup i projektów muzycznych swojego męża Maxa Cavalery: Soulfly, Cavalera Conspiracy, Killer Be Killed, Go Ahead And Die^[49]. W swojej autobiografii, wydanej w 2013 pt. My Bloody Roots (wyd. w Polsce pt. Moje krwawe korzenie), przyznał on, że Gloria Cavalera była powodem, dla którego powstała ta książka^[50]. Wyznał też, że to ona „ocaliła go przed samounicestwieniem, gdy był na dnie”^[51].

W swoim zakresie menedżmentu muzycznego Gloria Cavalera uchodzi za osobę odnoszącą największe sukcesy^[52].

Należy do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego^[53]. Przez lata kariery była rozpoznawalna z uwagi na zieloną barwę włosów^[54]. Ten kolor zawarła także w tytule swojego bloga internetowego, prowadzonego od 2012^[55].

Po tym jak związała się uczuciowo z Maxem Cavalerą w sierpniu 1992, tj. gdy była w 5 miesiącu ciąży, on przeprowadził się do Stanów Zjednoczonych, zamieszkując w jej domu w Phoenix^[56][a][57]. Na przełomie 1992/1993 mieszkali w domu przy Corrine Street w północnej części tego miasta^[58][b]. 6 czerwca 1993 odbył się ich ślub cywilny^[59]. Świadkami byli jej córka Christina i brat Maxa, Igor Cavalera^[59]. W styczniu 2004 w Oklahoma City Gloria i Max Cavalera zawarli ślub w obrządku prawosławnym^[53].

Ma siedmioro dzieci^[60]. Pięcioro jej dzieci urodzone przed 1993^[61]:

• Christina (najstarsza córka^[62], współpracująca z matką przy pracy menedżerskiej, zamężna z Alexem Newportem, który z Maxem Cavalerą stworzył projekt Nailbomb, wówczas występowała jako Christina Steever-Newport^[63], przed 2001 związała się z Serbem, zamieszkała w Serbii i nosiła nazwisko Stojanovic^[64])^{[65][66][67][58][68]}.
• Dana Wells (1975-1996, zmarły tragicznie)^{[58][69][39][7]}.
• Roxanne^[58][39].
• Richie (członek zespołu Incite)^[58][70]
• Jason^[58].

Po ślubie z Maxem Cavalerą wyżej wymienione dzieci Glorii Cavalery zostały przez niego przysposobione i formalnie przyjęły nazwisko Cavalera^[71].

Dwaj synowie z Maxem Cavalerą:

• Zyon Graziano (ur. 19 stycznia 1993)^[72][73][c]
• Igor Amadeus (ur. 2 lipca 1995, imiona otrzymał na cześć rosyjskich korzeni Glorii, brata Maxa i drugie imię na cześć Wolfganga Amadeusa Mozarta)^[2][74]