Gnejusz Pompejusz Magnus

Gnaeus Pompeius Magnus - Rzymianin znakomitego pochodzenia w początkach pryncypatu, przez małżeństwo związany z dynastią julijsko-klaudyjską. Syn konsula Marka Licyniusza Krassusa Frugi i Skrybonii. Potomek dwóch triumwirów: Pompejusza i Krassusa.

Ojciec na część znamienitego przodka nazwał go Gnejuszem Pompejuszem Wielkim, czym naraził go na niełaskę cesarza Kaliguli. Kaligula zabronił Gnejuszowi używania przydomka Wielki (Magnus)^[1][2] i nie skazał go na śmierć tylko dlatego, że ten był jeszcze chłopcem^[3]. Cesarz Klaudiusz, przeciwnie, zwrócił Gnejuszowi pełne imię i w 41 n.e. oddał mu swoją córkę Klaudię Antonię za żonę^[4]. Jeszcze za panowanie Kaliguli wszedł w skład kapłańskiego kolegium Saliów^[5] Był członkiem kolegium pontyfików^[6]. W 43 n.e. wziął udział w wyprawie Klaudiusza na Brytanię w charakterze kwestora^[6]i został posłany przez cesarza do Rzymu z wieścią o zwycięstwie^[7]. W wziął udział w triumfie Klaudiusza^[8]. Jednak od roku 46 n.e. stał się ofiarą intryg cesarzowej Messaliny i został zabity^[9]. Według Swetoniusza został zasztyletowany w czasie stosunku miłosnego z kochankiem^[10].

Drzewo genealogiczne Licyniuszów