Gnilica wrzecionowatozarodnikowa
.jpg) | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
gnilica wrzecionowatozarodnikowa |
| Nazwa systematyczna | |
| Coniophora fusispora (Cooke & Ellis) Cooke Sylloge fungorum (Abellini) 6: 650 (1888) | |
Gnilica wrzecionowatozarodnikowa (Coniophora fusispora (Cooke & Ellis) Cooke) – gatunek grzybów z rodziny gnilicowatych (Coniophoraceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Coniophora, Coniophoraceae, Boletales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisali go w 1879 r. Mordecai Cubitt Cooke i Job Bicknell Ellis, nadając mu nazwę Corticium fusisporum. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę, nadał mu w 1888 r. Mordecai Cuibitt Cooke, przenosząc go do rodzaju Coniophora[1]. Synonimy[2]:
- Coniophora bourdotii Bres. 1908
- Corticium fusisporum Cooke & Ellis 1879
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 roku[3].
Morfologia
Owocnik rozpostarty, rozproszony, pajęczynowaty do błoniastego, błonkowaty i często odrywający się od podłoża, o grubości do 0,5 mm. Hymenofor gładki do grudkowatego, pomarańczowożółty do brązowego, brzeg pajęczynówkowy i białawy[4].
System strzępkowy monomityczny, strzępki bez sprzążek lub z kilkoma sprzążkami w strzępkach podstawnych, zwykle o szerokości 3–6 µm, niektóre strzępki o szerokości do 15 µm, szkliste lub brązowawe, często złączone w pasma strzępek. Cystyd brak, ale są strzępkowate cystydiole. Podstawki niemal cylindryczne, kręte, 60–100 × 8–12 µm, z 4-sterygmami i bez sprzążki u podstawy. Zarodniki wrzecionowate, 14–20 × 5–8 µm, gładkie, grubościenne, żółtawe do brązowych, dekstrynoidalne (ale trudne do zauważenia) i cyjanofilne[4].
Występowanie i siedlisko
Znane jest występowanie gnilicy wrzecionowatozarodnikowej w Ameryce Północnej, Południowej, Europie i Azji[5]. W Polsce do 2003 r. znane było tylko jedno stanowisko i to przedwojenne (1933 r.). W. Wojewoda w 2003 r. uznał ten gatunek za wymarły w Polsce[3], jednak w późniejszych latach podano jego stanowiska. W internetowym atlasie grzybów znajduje się na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną[6][6].
Nadrzewny grzyb saprotroficzny. Rozwija się na martwych pniach drzew[6].
Przypisy
- 1 2 3 Index Fungorum [online] [dostęp 2024-12-22] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-12-22] (ang.).
- 1 2 Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 134, ISBN 83-89648-09-1.
- 1 2 Fungi Europaei – Corticiaceae, „{{{czasopismo}}}”, 12 (1), Mycobank, 2010, s. 1–1008 [dostęp 2024-12-23].
- ↑ Występowanie Coniophora fusispora na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-12-22].
- 1 2 3 Stanowiska Coniophora fusispora w Polsce [online], grzyby.pl [dostęp 2024-12-22].