Godinus
Godinus (Godyn, Godezin) – pierwszy burmistrz[1] lub sołtys[2][3] społeczności niemieckich osadników we wrocławskim lewobrzeżnym grodzie nadodrzańskim (prawdopodobnie położona koło kościoła św. Wojciecha) zwanym "civitas" wrocławską[4], nie mającym jeszcze praw lokacyjnych, ale administrowanym według prawa niemieckiego. Jego nazwisko zostało wymienione po raz pierwszy w dokumencie z 1214 roku sankcjonującym powstanie szpitala Zum heiligen Geist[1].
Godinus świadkuje również na dokumencie z 1214 dotyczącym założenia kościoła i szpitala św. Ducha przez opactwo Panny Marii na Piasku[5][2]. Jego syn Aleksander był kolejnym burmistrzem wrocławskim scultetus de Wratislavia[6] .
Synem Godinusa był Gedko[7], pierwszy wójt Krakowa[8] oraz protoplasta rodu Stilevoyt[9].
Przypisy
- 1 2 Scheuermann 1994 ↓, s. 416.
- 1 2 Encyklopedia Wrocławia 2000 ↓, s. 240.
- ↑ Eysymontt 2017 ↓, s. 5.
- ↑ Encyklopedia Wrocławia 2000 ↓, s. 29.
- ↑ Buśko. Historia Wrocławia. Od pradziejów do końca czasów habsburskich. 2002.
- ↑ Stein. Der Rat und die Ratsgeschlechter des alten Breslau. 1963, s. 8.
- ↑ „Gedko dictus Stilvoyt, wymieniony w dokumencie lokacyjnym na pierwszym miejscu, należał do znanej rodziny wrocławskiej. [...] Należałoby zatem przyjąć, że któryś z przodków Gedki, może ojciec, pełnił tę właśnie funkcję.”, [w:] Dzieje Krakowa. Kraków do schyłku wieków średnich, 1998. s. 132
- ↑ „Gedko oder Gotke Stillevogt war der Sohn des ersten Breslauer Schultheißen Godinus Stillevogt, der Breslau zu deutschem Recht ansetzte.”, [w:] „Schlesien: eine Vierteljahrsschrift für Kunst, Wissenschaft und Volkstum”, t. 25-26, 1980, s. 170.
- ↑ M. Goliński, Fortyfikacje Miejskie Wrocławia XIII-XIV w., „Studia i Materiały do Historii Wojskowości,” t. 29, 1986, s. 23; O. Pusch, Die Breslauer Rats- und Stadtgeschlechter in der Zeit von 1241 bis 1741, t. 4, Dortmund 1990, s. 267.
Bibliografia
- Encyklopedia Wrocławia. Wyd. I. Wydawnictwo Dolnośląskie, 2000. ISBN 83-7023-749-5. (pol.).
- Gerhard Scheuermann: Das Breslau Lexikon, tom I. Laumann-Verlag Dülmen, 1994.
- Rafał Eysymontt, Mateusz Goliński: Atlas historyczny Miast Polskich, Tom IV Śląsk, zeszyt 13 , cz 1 Wrocław. Instytut Archeologii i Etnografii PAN, 2017.