Gordon J. Garradd

Odkryte planetoidy: 33
(6027) Waratah23 września 1993
(6874) 1994 JO19 maja 1994
(8201) 1994 AH25 stycznia 1994
(10150) 1994 PN7 sierpnia 1994
(10180) 1996 EE215 marca 1996
(10578) 1995 LH5 czerwca 1995
(10824) 1993 SW324 września 1993
(14916) 1993 VV710 listopada 1993
(14921) 1994 QA16 sierpnia 1994
(23621) 1996 PA5 sierpnia 1996
(24814) 1994 VW110 listopada 1994
(26895) 1995 MC23 czerwca 1995
(30956) 1994 QP27 sierpnia 1994
(37651) 1994 GX3 kwietnia 1994
(55820) 1995 FW25 marca 1995
(55843) 1996 PD19 sierpnia 1996
(61342) Lovejoy3 sierpnia 2000
(65757) 1994 FV21 marca 1994
(69350) 1993 YP17 grudnia 1993
(69357) 1994 FU21 marca 1994
(96298) 1996 RE266 września 1996
(100210) 1994 LD115 czerwca 1994
(100211) 1994 PF17 sierpnia 1994
(100244) 1994 QB16 sierpnia 1994
(102530) 1999 UF430 października 1999
(123302) 2000 UW11219 października 2000
(162037) 1996 BW326 stycznia 1996
(178680) 2000 RB99 września 2000
(228215) 1996 DD226 lutego 1996
(366343) 1994 LC115 czerwca 1994
(412983) 1996 FO324 marca 1996
(568112) 2003 RU28[i]5 września 2003
(592455) 2014 WH330[i]5 września 2003

Gordon John Garradd (ur. 1959[1]) – australijski astronom amator i fotograf z Loomberah w stanie Nowa Południowa Walia, odkrywca wielu planetoid i komet.

Życiorys

W latach 90. XX w. działał w programie poszukiwania obiektów bliskich Ziemi (NEO) Anglo-Australian Near-Earth Asteroid Survey m.in. z Robertem McNaughtem[2]. Później, również z McNaughtem, pracował w Obserwatorium Siding Spring w programie poszukiwania obiektów bliskich Ziemi o nazwie Siding Spring Survey, finansowanym przez NASA i będącym odpowiednikiem programu Catalina Sky Survey prowadzonego na półkuli północnej[3]. W ramach tego przeglądu nieba w latach 2004–2013 odkryto 3538 planetoid[4]. W ramach programu Siding Spring Survey Garradd odkrył także komety – jego nazwisko nosi 17 komet, w tym okresowe: 186P/Garradd, 259P/Garradd, 296P/Garradd i 436P/Garradd[5]. Odkrył ponadto 4 nowe w Wielkim Obłoku Magellana[1] oraz był współodkrywcą supernowej SN 2008jb[6].

Minor Planet Center przypisuje mu indywidualne odkrycie 31 planetoid w latach 1993–2000 oraz dwa odkrycia w 2003 roku wspólnie z McNaughtem[4].

Garradd zajmuje się również fotograficznym patrolowaniem nieba w poszukiwaniu meteorów, fotografowaniem przyrody, w tym burz (był koordynatorem sieci wykrywania burz)[1]. Własnoręcznie skonstruował kilka teleskopów (pierwszy mając 16 lat), włącznie z produkcją zwierciadeł o średnicy do 46 cm[7].

Jego posiadłość w Loomberah od 1991 roku zasilana jest wyłącznie energią z baterii słonecznych i turbin wiatrowych[7].

W uznaniu jego pracy McNaught jedną z odkrytych przez siebie planetoid nazwał (5066) Garradd[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 (5066) Garradd w bazie Minor Planet Center (ang.)
  2. ↑ D.I. Steel, R.H. McNaught, G.J. Garradd, D.J. Asher, K.S. Russell: AANEAS: A Valedictory Report. [w:] Australian Spaceguard Survey Homepage [on-line]. 1998. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-30)]. (ang.).
  3. ↑ Siding Spring Survey. Australian National University. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-06)]. (ang.).
  4. 1 2 Minor Planet Discoverers. [w:] Minor Planet Center [on-line]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2022-07-29. [dostęp 2022-08-11]. (ang.).
  5. ↑ Garradd w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.). [dostęp 2022-09-04].
  6. ↑ Daniel W.E. Green: Electronic Telegram No. 2771 (CBET 2771). [w:] Central Bureau for Astronomical Telegrams [on-line]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2011-07-22. [dostęp 2022-09-04]. (ang.).
  7. 1 2 Joe Bauman: Meet Comet Discoverer Gordon Garradd. [w:] Deseret News [on-line]. 2011-08-23. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-01)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.