Grota Zyblikiewicza

Grota Zyblikiewicza
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

przy Drodze Pienińskiej, niedaleko schroniska PTTK „Orlica”

Długość

13[1] m

Głębokość

16[1] m

Wysokość otworów

435[1] m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

5[1] m

Ekspozycja otworów

ku W[1]

Data odkrycia

znana od dawna

Położenie na mapie gminy Szczawnica
Mapa konturowa gminy Szczawnica, po lewej znajduje się punkt z opisem „Grota Zyblikiewicza”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Grota Zyblikiewicza”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Grota Zyblikiewicza”
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego
Mapa konturowa powiatu nowotarskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Grota Zyblikiewicza”
Ziemia49°25′06″N 20°27′24″E/49,418389 20,456611

Grota Zyblikiewicza[2], Piec Majki[1] lub Cygańska Grota[3] – obszerna nyża w skale przy Drodze Pienińskiej ze Szczawnicy do Czerwonego Klasztoru w Pieninach. Znajduje się w zboczu Kaczego na odcinku między Nowym Przewozem a pawilonem Pienińskiego Parku Narodowego[2]. Określenie grota jest obecnie nieprawidłowe. W terminologii speleologicznej i tatrzańskiej tego typu wgłębienia noszą nazwę schronu[1].

Dawniej nazywana była Piecem Majki. Czasami nazywano ją również Grotą Cygańską, gdyż często obozowali w niej Cyganie. Nazwę Grota Zyblikiewicza wprowadzono w 1888 r. dla uczczenia Mikołaja Zyblikiewicza, który zasłużył się dla rozwoju Szczawnicy. Wnioskował o nią tzw. Klub Szczawnicki. W latach 1901–1916 w pobliżu Groty Zyblikiewicza Towarzystwo Tatrzańskie wybudowało altanę zwaną Schroniskiem Zyblikiewicza[2].

Wnęka w skale powstała w wyniku procesów krasowych, a uległa pogłębieniu w wyniku wymywania przez wody Dunajca. Posiada okap na wysokości 13,5 m. Dawniej używana była przez rybaków jako schron, obecnie również wykorzystywana jest przez turystów do schronienia się przed deszczem[2]. Jej namulisko jest próchniczno-gliniaste, zmieszane z wapiennym gruzem. W schronisku jest zwietrzała szata naciekowa; kolumny, nacieki grzybkowe i polewy[1].

Znajduje się w Pienińskim Parku Narodowym w granicach Szczawnicy, w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim[3].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 Artur Amirowicz i inni, Jaskinie Pienińskiego Parku Narodowego, Krzysztof Birkenmajer (red.), „Pieniny – Przyroda i Człowiek”, 3, 1995, s. 34–35, ISSN 1230-4751.
  2. 1 2 3 4 Józef Nyka, Pieniny. Przewodnik, wyd. 9, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, s. 184, 271, ISBN 83-915859-4-8.
  3. 1 2 Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2025-03-08].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.